novi-studii-otkrivaat-vrska-megju-apendiksot-parkinsonovata-bolest_image
Споделете со пријателите!

Развивањето на Паркисон не зависи само од вашите гени,
Се чини дека постои врска помеѓу дегенеративното невролошко пореметување Паркинсонова болест и вашиот апендикс. Кон крајот на минатата година, анализата на 1,7 милиони луѓе покажа дека имате 25 проценти помали шанси да ја развиете состојбата ако сте го отстраниле апендиксот.

Сега пак поголема студија насочува кон другата крајност.

Лекарот Мохамед З. Шериф од Универзитетот Case Western Reserve знае подобро од повеќето колку збунувачки сето ова може да изгледа. Со текот на годините имаше бројни студии во кои се тврдеше дека изваден апендикс го одложува почетокот на Паркинсовата болест, во некој од нив се тврдеше дека го зголемува ризикот од развој на Паркинсонова болест или нема апсолутно никаков ефект. Причината за големиот интерес е протеинот за кој се верува дека стои зад Паркинсонова болест; Истиот овој протеин се наоѓа во цревата кога има воспаление. „Неодамнешните истражувања насочени кон причината за појава на Паркинсоновата болест се одвиваат околу алфа-синуклеинот, протеин кој се наоѓа во гастроинтестиналниот тракт рано при почетокот на Паркинсоновата болест”, вели Шериф.

Фокусот падна на апендиксот благодарение на потенцијална улога во обезбедувањето на заштитна микрофлора на цревата, што доведува до сомневање дека отстранувањето може да предизвика зголемување на нивоата на алфа-синуклеин. Но на науката и треба повеќе од „gut feelings“ предчувство. Потребно е рамнотежа на доказите и сите студии. И сите тие докази досега велат дека: апендектомиите ја зголемуваат, намалуваат или имаат нулта ефект врз шансите за развој на нарушувањето.

„Во 2016 година, околу 6,1 милиони луѓе ширум светот имале Паркинсонова болест.“

Затоа Шериф ги селектирал 62.218.050 од сите случаеви. Од оваа огромна база на податоци од електронските здравствени досиеја во САД, Шериф и неговите колеги разгледувале 488.190 пациенти кои претрпеле апендектомија. Од нив 4,470 исто така развиле Паркинсонова болест. Споредувајќи ги овие со 177.230 случаи на Паркинсон, кои сеуште го имале апендиксот, откриле извонреден контраст. Врз основа на овие бројки, со отстранување на вашиот апендикс, имате статистички три пати поголема веројатност дека ќе ви биде дијагностицирана Паркинсонова болест некогаш подоцна во животот. Тоа не значи дека отстранувањето на овој мал дел од цревото со сигурност предизвикува дегенерација на нервното ткиво одговорно за симптомите на Паркинсоновата болест. Но, сигурно сугерира дека нешто се случува. „Ова истражување покажува јасна врска помеѓу апендиксот, или отстранувањето на апендиксот и Паркинсонова болест, но тоа е само асоцијација“, вели Шериф. „Потребни се дополнителни истражувања за да се потврди оваа врска и подобро да се разберат механизмите кои се вклучени“. Освен деталниот апстракт кој Шериф ги презентираше во мај на конференцијата за дигестивни болести за сега не може да се потврди каква е точно врската помеѓу Паркинсон и апендиксот но со сигурност постои заради постоење на протеинот. Резултатите, без сомнение ја разгореа дебатата за оваа тема, но и ќе го охрабрат интересот да стигнат до дното на тајната за тоа како имуните процеси во цревата ги подтикнуваат проблемите во мозокот, ако тоа го прават воопшто. Ова звучи дека треба да ги дигнеме рацете од науката. Но, спротивставените резултати, како што се овие, често укажуваат на подлабоки комплексни и не логични врски за тоа како работи науката за здравјето. Тоа е случај кој укажува дека треба „да се следи овој простор“ и повеќе студии да се насочат за мерење и откривање на скриените детали кои ќе ја направат логична врската. Во меѓувреме, што да извлечеме од се ова лично?

Прочитајте:  Како слушањето музика „ја нарушува“ креативноста

Освен да сме љубопитни … не многу. Никој не треба да оди да го отстрани апендиксот, едноставно само за да избегне развој на Паркинсонова болест. Но овие бројки – се страшни и треба да се земат во контекст. Во 2016 година, околу 6,1 милиони луѓе ширум светот имале Паркинсонова болест. Тоа е околу 1 до 2 од секои 1.000. Не дека ова навистина ви помага да го пресметате вашиот индивидуален ризик но секако дека треба да внимавате за да не ги зголемите вашите индивидуални шанси за развој на состојбата во иднина. Она што може да го направите, е да внимавате на вашите здравствени навики, бидејќи развивањето на Паркисон не зависи само од вашите гени, средината во која што живеете дури и вашето ниво на приход. Исто така, препораките се да се грижите за одржување на здрава цревна флора, и очи отворени за новото научно поглавје кое допрва ќе ја најде вистинската логична врска за влијанието на апендикс во развој на Паркинсон.


Споделете со пријателите!