Мозокот на зависниците од видео игри значително се разликува од мозокот на останатите
Интернет игрите се релативно нов концепт кој доживеа многу брз подем, а денес претставува еден од најголемите пазари во забавната индустрија. Додека сè уште се дискутира дали долгите часови поминати во играње на компјутерски игри значат пореметување или не, спроведени се голем број истражувања за позитивните и негативните страни од видео игрите.
Според едно истражување, играњето видео игри значи подобра поврзаност на мозокот и неговите функции. Постојат докази кои укажуваат дека оние кои што професионално се занимаваат со играње акциони видео игри Action Video Gamers (AVGs), имаат подобри когнитивни способности од аматерите. АВГ професионалците имаат поголема сива мозочна маса и подобра поврзаност на врските во мозокот. Сивата мозочна маса ги процесира информациите во мозокот, што значи дека играчите со поголема сива маса можат поефективно да процесираат информации.
Исто така, се смета дека оние кои што континуирано играат видео игри, имаат подобра координација на очите со рацете.
Најновото истражување ги истакнува разликите во мозочните врски на индивудуалците, за кои се смета дека патат од современото пореметување од интернет игри. Истражувањето се состоело од 200 снимки од магнетна резонанца на момчиња на возраст од 10 до 19 години. Сите тие се сметаат за зависници од видео игри со дијагностицирано пореметување Internet gaming disorder (IGD). Нивните резултати биле споредени со снимки од адолесценти кои го немаат ова пореметување.
Оние со дијагностицирано пореметување, покажале брз одговор на информации, додека една од негативните страни, претставувало брзото губење на внимание, односно неможноста за фокусирање.
Се заклучува дека резултатите добиени од истражувањата спроведени на мозоците на играчите забележуваат позитивни и негативни страни, додека кај сите нив е забележлива разликата во поврзувањето на мозочните врски кај хроничните зависници од видео игри и врсниците кои што не се зависници од видео игри. И покрај тоа што доминираат позитивните страни, потребни се подетални истражувања со кои би се утврдило како овој дел од дигиталниот животен стил се одразува врз физичкото и менталното здравје, како би се опфатиле сите можни позитивни и негативни аспекти.
Наредно прашање на кое ќе биде предизвик да се одговори е дали опсесивното играње ги менува врските во мозокот, или пак различното поврзување на тие врски ги натерало овие лица да развијат опсесија. Исто така, потребни се и дополнителни испитувања за конечно да се заклучи дали претераното играње видео игри се смета за заболување или не.
