Трчањето како зависност

Дали може да се стане зависник од здрава навика чија задача е да го подобри животниот стил?

На секој што се занимава со физичка активност му е познато она убаво чувство по завршувањето на трчањето, пливањето, вежбањето. Тоа чувство е резултат на група на природни хормони коишто се активираат при активно движење. Но дали може нешто што е здраво, како трчањето, да стане зависност? Одговорот е да, а објаснувањето е во ендорфинот.

Ендорфинот е хормон кој се создава во нервните клетки и ги пренесува информациите од една до друга нервна клетка. Најважното за него е дека тој се активира со болка. Се стимулира преку вежбање, повреда, консумирање на зачинета храна, благо. Тој е внатрешен природен морфиум и се смета дека од 50 до 100 пати појак од опиумот. Ја намалува болката, но исто така предизвикува и еуфоричен ефект. Ендорфинот е многу важен за преживување во опасни ситуации, бидејќи му дава сила на организмот кога човек е тешко повреден.

Ендорфините овозможуваат луѓето да чувствуваат моќ и контрола над себеси.

Ендорфинот не е поврзан со чувството на задоволство, а за да го има постојано во организмот би требало човекот да прави нешто што е многу пријатно или нешто што е многу непријатно. На пример, со постојано долготрајно вежбање може да се зголеми нивото на ендорфин, но притоа вежбањето треба да биде напорно, до граница на болка.

Тенка е границата помеѓу упорност и зависност, особено во спортот. Напорното долго трчање предизвикува ефект на ендорфин, бидејќи напорот оди дотаму за телото да ослободи ендорфин. И по завршувањето на тренингот, повторно ендорфинот е задолжен за чувството на среќа. Бројни тестови покажуваат дека ендорфините се поврзуваат со делови од мозокот задолжени за емоции и даваат мотивација.

За зависноста од трчање се вели дека е позитивна зависност, но сепак е зависност а ендорфинот е природна дрога.

За брзо време, првичниот ентузијазам од трчањето го претвора во типично зависно однесување кое се карактеризира со: повторливо однесување, сè е подредено на зависноста односно трчањето и ништо не е поважно. Лицата зависни од трчање трчаат сè додека не се разболат или повредат, депресивни се кога се спречени да трчаат или кога покажуваат послаби резултати. Ги занемаруваат знаците на телото како зголемена температура, стомачни вируси, настинка или воспаление на бели дробови.

Накратко кажано, покажуваат ризично однесување, идентично како и кај секоја друга зависност. Психолошки разгледано, зависноста од вежбање е последица од незадоволство со својот изглед или од својот живот. Други индикатори на зависно однесување се уште и кога лицето одбива да се социјализира и особено избегнува места со храна, се изолира, се нервира при пропуштен тренинг итн.

Негативни последици од зависноста од трчање (вежбање)

Повреди – бидејќи телото нема време  да закрепне од напорот, мускулната маса се оштетува а метаболизмот се забавува. Ваквата состојба доведува до зголемена опасност од повреди.

Слаб имунитет – постојаниот напор без одмор го намалува имунитетот и телото станува подложно на болести.

Депресија – кога спортот се користи како замена за нешто друго што е поважно во животот, никогаш нема да сте задоволни со резултатите и со себе, а сето тоа води до депресија.