Телевизијата е првата зависност со која секој се среќава уште од најмала возраст a нејзината штетност зависи од бројот на часови поминати пред телевизискиот екран
Гледањето телевизија уште од најмала возраст е прифатен норматив во модерното општество. Премногу гледање телевизија се наметнува како проблем кој што им пречи на сите родители, но не секој од нив презема конкретни мерки за да ја промени оваа навика. Визуелната стимулација не доаѓа само од телевизиските приемници, туку и од големиот број на мобилни уреди и компјутери. Сепак, првата зависност е телевизијата, а понатаму навиката продолжува со долгите часови поминати на компјутер и на мобилен телефон.
За штетноста од телевизијата постојат навистина голем број на истражувања што укажуваат за непоправливата штета што таа ја има врз бебињата и малите деца. Дури 46 научни студии имаат докажано дека активноста на гледање телевизија влијае врз развојот на говор и ги забавува когнитивните процеси кај децата. Истражувањата откриваат дека долгото гледање телевизија ја нарушува анатомската структура на детскиот мозок а дополнително доведува до психолошки промени, како и промени во однесувањето. Долгите часови поминати пред екранот, претпоставуваат недостаток на физичка активност која доведува до дебелина, но и недоволна социјализација која што може да води кон бројни нарушувања.
Исто како и зависноста од дрога, гледањето телевизија ослободува ендорфин кој дава чувство на среќа која сакате постојано да трае. Заради ефектот на непосредност, телевизискиот екран има моќ да ги контролира емоциите и доживувањата, при што телото ослободува стрес хормони. Доколку телото подолг период е изложено на стрес, тој се одразува со губење на меморијата и зголемување на телесната тежина. Телевизијата дава чувство на припаѓање и блискост со ликовите од екранот и на тој начин создава емпатија и приврзаност.
Мозокот не е зависен само од содржината на екранот, туку и од начинот на кој се емитува.
Пикселите од кои е создадена сликата на екранот не ги гледаме како такви, но ги чувствуваме. Токму затоа, по долго гледање телевизија се чувствуваме зашеметено и поспано, со замаглен поглед и главоболка. Исто така, прекумерното гледање во екраните ја нарушува функцијата на мелатонинот, што води до нарушен биоритам и недоволни часови сон.
Факт е дека и без сите набројани штетни директни последици од оваа (не)активност, колку повеќе се седи на кауч, толку помалку се посветува време на дружење и физичка активност. И без оглед дали ситe се сложуваат дека телевизијата го уништува мозокот, сите можат да се согласат дека со седењето со часови пред телевизорот, се губи драгоцено време.
