Аргентинското танго може да биде особено корисно за подобрување на рамнотежата и функционалната мобилност кај пациенти со Паркинсон. Специфични чекори кои вклучуваат ритмичко одење напред и назад, може да бидат особено корисни за намалување на потешкотии при одење и за спречување на паѓање наназад. Покрај тоа, танцот танго бара работна меморија, контрола на вниманието и мултитаскинг за да се вклучат ново научени и претходно научени танцови елементи
Танцувањето на аргентинско танго може да има потенцијални придобивки за луѓето во одредени фази од развојот на Паркинсонова болест. Измина подолг период од како научниците во Соединетите Американски Држави го потврдиле она за што истражувачите ширум светот го предпоставуваа и теоризираа подолго време: „Бавно… бавно… брзо-брзо-бавно“, основните чекори кон танцовиот модел познат како Танго, се добри за вашето ментално и физичко здравје.
На Медицинскиот факултет на Универзитетот во Вашингтон, во Сент Луис, Гамон Ерхарт, професор по физикална терапија, открива дека танцувањето танго кај пациенти со Паркинсонова болест- невродегенеративно нарушување, ги подобрува нивните моторни симптоми и рамнотежа во период од 2 години. Пациентите со Паркинсон имаат проблеми со одењето, особено при вртење при одење. „Учеството на часови по танц во текот на 2 години беше поврзано со подобрувања во сериозноста на моторните и немоторните симптоми, и олеснување во изведба на активности од секојдневниот живот и рамнотежа кај мала група луѓе со Паркинсонова болест“, истакнале авторите на студијата.
Информацијата е значајна со оглед на прогресивната природа на Паркинсоновата болест.
Ова не прв пат Аргентинското Танго да се најде на насловна страна. Во 2015 година, истражувачите од невролошкиот институт и болницата во Монтреал – Невро Мекгил универзитетот и Институтот за истражување при здравствениот центар на универзитетот Мекгил, ги разгледуваат промените во моторните способности на пациентите по 12-неделен курс по танго, и исто така е тоа е прва студија во која се прави проценка на ефектот што го има тангото врз немоторните симптоми. Студијата испитува дали социјална и физичка активност поврзана со музика, како што е танго, може да има можна терапевтска вредност за пациентите со Паркинсонова болест кои карактеристично страдаат од моторни дисфункции – тремор, цврстина, дисфункција на одењето – како и од немоторни симптоми , како што се депресија, замор и когнитивна дегенерација. Четириесет мажи и жени со идиопатска Паркинсонова болест учествувале во студијата, во која биле вклучени часови по танго со двајца инструктори по професионален танц. Пациентите биле селектирани од Клиниката за нарушувања на движењето на здравствениот центар на универзитетот Мекгил.
Во 2009 година, пациентите во најголемата психијатриска болница во Буенос Аирес учествуваа на редовни танго сесии каде дополнително биле вклучени лекари и медицински сестри.
Третманот на ова болест не вклучува само терапија и лекови, туку на пациентите треба да им се овозможи време во кое ќе уживаат. Тринидад Коча, психолог кој го одржувала неделниот час по танго во болницата изјавува: – „За време на часот пациентите се релаксираат и сите етикети исчезнуваат. Ние не сме лекари, медицински сестри, музичари или пациенти. Ние сме само танчери на танго“.
Терапевтските ефекти на танго ги опфаќа и пациентите со Алцхајмерова болест, при што им помага за одржување на меморијата. Паровите кои одат на консултација и терапевтски танго танц, преку тесната танго прегратка и одење наназад развиваат не само интимност, туку и комуникација и доверба.
Има акумулирани докази дека дури и вообичаената физичка активност е поврзана со помал ризик од развој на Паркинсон, што укажува на потенцијално забавување на прогресијата на оваа болест“, вели д-р Силвија Риос Роменетс, водечки истражувач во студијата со посебен интерес кон Паркинсонова болест и танцова терапија. Д-р Риос Роменетс е соработник во клинички истражувања на Клиниките за нарушувања на движењето во Општата болница Неуро и Монтреал. Во студијата, откриле дека тангото е корисно за значително подобрување на рамнотежата и функционалната мобилност и воедно се чинело дека ги охрабрува пациентите да го вреднуваат нивниот општ курс и третман на болеста. Исто така, откриени се скромни придобивки во однос на когнитивните функции на пациентите и во намалувањето на заморот. Не се откриени значителни промени во вкупните моторни функции.
Аргентинското танго може да биде особено корисно за подобрување на рамнотежата и функционалната мобилност кај пациенти со Паркинсон. Специфични чекори кои вклучуваат ритмичко одење напред и назад, може да бидат особено корисни за намалување на потешкотии при одење, особено за замрзнување на одот и за спречување на паѓање наназад.
Покрај тоа, танцот танго бара работна меморија, контрола на вниманието и мултитаскинг за да се вклучат ново научени и претходно научени танцови елементи, да се остане во ритам со музиката и да се маневрира околу другите на подиумот.
На многу пациенти со Паркинсон традиционалните програми за вежбање не им се привлечни. Над половина од пациентите со оваа болест не успеваат да ја добијат препорачаната дневна доза на физичка активност. Меѓутоа, постои поврзаност помеѓу музиката и допаминските системи во мозокот – кои се клучни за воспоставување и одржување на однесувањето. Значи, комбинирањето музика со вежбање во танц, како што е тангото, може да ја зголеми достапноста, пријатноста и мотивацијата, како и подобрување на расположението и стимулирање на когницијата. Исто така, социјалната интеракција и социјалната поддршка вклучени во танго имаат позитивни резултати за расположението и усогласеноста.
