Страдањето на дерматолошките пациенти е мулти-димензионалното
Зошто се чешаме? Причините се многу и различни. Но, она што станува сè појасно е дека многумина кои доживуваат хронично чешање поради состојби на кожата, исто така се длабоко психолошки оптоварени.
Додека природата на оваа поврзаност околу состојби како што се егзема и псоријаза е испитувана и пред тоа, научниците велат дека само што започнуваме да откриваме како се поврзуваат кожните нарушувања, проблеми со менталното здравје и квалитетот на животот.
„Веќе има студии кои покажуваат доказ за корелација помеѓу чешањето и проблеми со менталното здравје како целина, но постои недостаток на крос студија кај хронични заболувања на кожата“, вели дерматологот Флоренс Ј. Далгард од Лунд Универзитет во Шведска.
За да помогнат во исполнувањето на тој јаз, Далгард и нејзиниот тим анализирале податоци собрани од илјадници пациенти на дерматологија со проблеми со кожата во 13 Европски држави, вклучително и Велика Британија, Франција, Германија, Русија и на други места.
Во студијата учествувале над 3.500 пациенти со различни заболувања на кожата, сите тие биле подложени на физички прегледи и пополнувале прашалник во кој се поставувани прашања за нивната социо-економска позадина и искуства со чешање, истовремено мерејќи и симптоми на депресија, вознемиреност и постоење на самоубиствени идеи. Повеќе од 1.300 лица без промени на кожата биле земени како контролна група, известувајќи ги истите информации.
Кога истражувачкиот тим ги анализирал одговорите, откриле голем број асоцијации помеѓу состојбите на кожата, чешање, нарушувања на расположението и квалитетот на животните навики. Кај пациенти со кожни состојби кои пријавиле чешање, преваленцата на депресија била 14,1 процент. Овој процент се намалил на 5,7 проценти кај пациенти кои немале симптоми на чешање. Кај контролните пациенти кои биле без нарушувања на кожата а кои пријавиле чешање, исто така, имала околу 6 проценти распространета депресија – додека само 3,2 проценти кај членовите на контролната група кои немале чешање се дијагностицирала депресија. Анксиозноста пак имала слична патека, покажувајќи се како факт кај 21,4% од пациентите со кожни промени и чешање и паѓа на 12,3% кај пациенти без чешање, додека приближно 8% од контролните пациенти се дијагоностицирани како анксиозни. Преваленцата на самоубиствени мисли е поголема кај пациенти со чешање (15,7%) отколку кај пациенти без чешање (9,1%);
Пациентите со чешање понатаму пријавиле дека имаат повеќе негативни животни настани отколку што тоа го правеле пациентите без чешање (38,2% во однос на 32,4%, соодветно), а пациентите кои доживеале чешање, исто така, искусиле повеќе економски проблеми.
Додека тимот потврдува дека нивните податоци не можат да докажат ништо за каузацијата на еден или друг начин (и да потврдат дека нарушеното ментално здравје може потенцијално да предизвика чешање до одреден степен), тие сугерираат дека е многу поверојатно дека кожните болести се причина за чешање, што потоа доведува до ефекти на менталното здравје. „Шпекулативна причина за оваа корелација е тоа што чешањето е во корелација со воспалението на кожата и воспалението на кожата ја поттикнува мрежата на серотонин во мозокот што доведува до депресија и вознемиреност“, пишуваат авторите во својот труд. Иако се потребни повеќе истражувања за да се истражи хипотезата, засега барем, врската помеѓу чешање и депресија изгледа поцврсто утврдена од кога било. И тоа, треба да се рефлектира во начинот на кој се однесуваме кон пациентите со кожни промени – односно пристапот кон нив треба да е со мултидисциплинарен тим на лекари за да помогнеме во поддршката на овие луѓе. Во исто време, превентивните програми може да играат улога во олеснување на чешањето, а можеби и во намалувањето на развојот на сериозните психолошки симптоми што се чини дека потекнуваат од тоа.
„Нашите откритија покажуваат дека присуството на чешање кај дерматолошките пациенти е значително поврзано со клиничка депресија, самоубиствени мисли и стрес“, заклучуваат истражувачите.
„Она што сигурно го открива студијата е дека чешањето значително придонесува во психолошкиот товар на дерматолошките пациенти и го потврдува нивното мулти-димензионалното страдање“.
