Овој тип дистрофија се манифестира не само со недоволна тежина, наспроти растот, но и со намален тургор на кожата, заостанување од развојот и обично е придружена со значително намалување на имунитетот
Хипотрофија е патолошка појава, која се вбројува во дистрофии. Болеста е карактеристична за деца до 3-годишна возраст и се развива како последица на неухранетост. Се дијагностицира кога соодносот од телесната тежина со висината и возраста, е понизок од нормата со 10% и повеќе. Овој тип дистрофија се манифестира не само со недоволна тежина, наспроти растот, но и со намален тургор на кожата, заостанување од развојот и обично е придружена со значително намалување на имунитетот. Хипотрофијата е сериозен глобален проблем и е една од причините за детска смртност.
Класификација
- Примарна хипотрофија – болест која се развива поради неухранетост;
- Секундарен тип хипотрофија – придружна болест при постоење на друг основен здравствен проблем.
Според времето на развој:
- Вродена форма – се карактеризира со нарушен интраутерин развој на фетусот, а како резултат на тоа – новороденото е со ниска телесна тежина;
- Стекната форма – кај оваа форма новороденото е со нормална тежина, нотаа се намалува подоцна.
Според сериозноста на одвивање на болеста таа може да биде: благ, среден и тежок степен.
Корисни хранливи производи при хипотрофија
Кај деца со оваа дијагноза потребата од хранливи материи е зголемена. Затоа менито треба да биде составено согласно потребите на детето во соодветната возраст. За бебиња на 1-2 месеци најдобра храна е мајчиното млеко. Ако мајката нема млеко и не постојат можности за донација, тоа треба да добива детски млечни мешавини и адаптирано млеко.
Основа на комплексното лекување кај хипотрофија е оброкот да биде целосен.
Обично хипотрофијата е придружена со нарушена работа на гастроинтестиналниот тракт, затоа диетолозите препорачуваат во менито да се вклучат млечно кисели производи кои не само се апсорбираат подобро, но го помагаат варењето. На децата под 1 година се препорачуваат адаптирани млечнокисели мешавини, а на поголемите може да се даваат јогурт и други млечно кисели храни. Прихранување на доенчињата со хипотрофија може да започне порано од нивните врсници. Пире од зеленчук може да им се дава на 3,5-4 месечна возраст, а мелено месо – по петтиот месец. Урда може да се вклучи во менито уште во првите месеци од раѓањето, со цел да се прилагоди количината на протеини во храната. Поголемите деца по лесно ги прифаќаат современите диететски производи со висока содржина на протеини, како сува млечна мешавина во која има многу витамини, растителни масти и микроелементи. Мали количини од смесата се додаваат кон главните јадења и пијалоци. Оброците треба да бидат поделени на 6 или повеќе приеми во текот на денот. Доколку детето не сака да се храни, нема смисла да биде насилно, подобро да се пропушти оброк и неколку часа подоцна повторно да му се понуди да јаде. Во почетокот на хранењето е добро да му се даде да изеде производ кој придонесува за зголемување на апетитот. Тоа може да биде свеж зеленчук, кисели плодови или сокови, парченце харинга, кисели краставички (се разбира, внимавајте дали храната е погодна за детето според неговата возраст). За стимулирање на лачењето на дигестивни сокови диетолозите препорачуваат високо концентрирана супа од месо (буљон).
Во суштина, хипотрофијата е придружена со хиповитаминоза, затоа во менито на малиот пациент треба да има доволно количество свежо овошје и зеленчук.
За да се избегне ризикот од хипотрофија кај новороденчето, идната мајка треба да се храни правилно и да се минимизира потрошувачката на производи како што се: маргарин и транс масти; брза храна; мајонез и други сосови кои содржат конзерванси; риба и месни конзерви; туршија и пушени производи; засладени газирани пијалаци; алкохол; пржена и и лута храна. Правилата за исхрана на идната мајка важат и за децата кои страдаат од болеста.
