Позитивно влијание на исхраната на автоимуните болести
Со секоја измината година се повеќе се дискутира и докажува пораст на автоимуните болести и на национално и на глобално ниво. Иако генетската предиспозиција е одговорна за речиси една третина од случаите, останатите две третини не секогаш лесно се докажуваат од каде потекнуваат. Но се повеќе е сигурно дека две/третини од состојбите и симптомите може да се контролираат со промена во начинот на исхрана и начинот на живот.
Што е автоимуниот протокол?
Автоимуниот протокол (AIP) е специјализирана верзија на исхраната Paleo која укажува на тоа кои производи треба да се избегнуваат. Според АИП, храната е поделена на две групи: Оние кои го поддржуваат здравјето и Оние што му штетат.
Некои храни се очигледни компоненти од една добра исхрана, бидејќи содржат големо количество корисни состојки и многу малку или никакви елементи кои делуваат негативно на организмот. Добри примери се под-продукти (црн дроб, мозок), морски производи и повеќето зеленчуци. Други храни се разбирливо забранети затоа што имаат релативно ниски вредности на корисни компоненти и серија на проблематични состојки. Вклучени во оваа група се храните кои содржат глутен, кикирики и соја. Но, многу прехранбени производи спаѓаат во сивата, тешко достапна област меѓу двете крајности. Ова е случај со доматите кои содржат и некои многу корисни елементи и други кои можат негативно да влијаат на имунолошкиот систем.
AIP елиминира храна и состојки кои може негативно да влијаат на имунитетот или да ја оштетат цревната микрофлора. Целта на оваа диета е снабдувањето на организмот со можно поголемо количество корисни елементи, а во исто време се елиминираат сите храни кои може да придонесат за развојот на автоимуни болести или пречат во процесот на оздравување.
Дозволена храна:
- Морска храна и риба (најмалку 3 пати неделно);
- Разновидност на зеленчук и овошје (дневно консумирање во поголеми количини);
- Зелен зеленчук;
- Зеленчук со црвена, виолетова, сина боја бел зеленчук и овошје;
- Сепак, плодовите треба да се земаат во ограничени количини, помеѓу 10 грама и 40 грама фруктоза дневно;
- Карфиоли/зеленчук (брокула, карфиол, зелка, кадрава зелка, кељ, тиквички, тиква и други);
- Печурки;
- Билки и зачини (со исклучок на црн пипер);
- Сите видови на месо, но со висок квалитет (веројатно од био-фарма, каде што не се користат хормони и антибиотици);
- Незаситени масти (кокосово масло, авокадо, лосос, маслинки);
- Пробиотици или ферментирани храна (ферментирано овошје и зеленчук, кефир, кимчи, јогурт);
- Храна богата со глицерин (нуспроизводи,супа од коска).
Забранета храна:
- Житни производи од житни култури;
- Грав и мешунки;
- Млечни производи и јајца;
- Ореви и семиња (вклучувајќи кафе, какао и зачини добиени од семе);
- Соја и производи од соја;
- Алкохол;
- Засладувачи и рафиниран и преработен шеќер;
- Зеленчук од семејството – компири (слатките компири се дозволени), домати, модар патлиџан, слатки и прскани пиперки, томатио, годжи бери);
- Емулгатори, згуснувачи и стабилизатори.
Јајцата се елиминираат, бидејќи протеините и ензимите во јајцата може да ја пробијат цревната бариера leacky gut, за време на процесот на дигестија. Иако ова може да се појави и кај здрави луѓе, кај оние со автоимуни состојби, честичките од јајцето лесно се пробиваат низ интестинално мукозната бариера и се инфилтрираат во крвотокот, предизвикувајќи стимулација на имунолошкиот систем и реактивност. Сите ореви и семиња содржат ниво на анти-хранливи материи, како што се лектини и фитати.
Избегнувајте адитиви за храна како гуарана гуми, нитрити. Избегнувајте нестероидни антиинфламаторни лекови. Според приврзаниците на овој режим на исхрана процесот на подобрување може да трае повеќе месеци додека да се воспостави нормална функција на имуниот систем.
Дали има научни докази за да се поддржи ова тврдење?
Тврдењето за автоимуниот протокол Останува теоретски (не докажано), бидејќи истражувачите од областа на ревматологијата/имунологијата ретко прават рандомизирани студии. Единствен начин да се докаже и види ефектот е да се исклучи причинта и да се види ефектот. Но, тоа не значи дека е не промислено. Предложените механизми зад оваа теорија се темелат на прелиминарни студии и секако дека представуваат интригантна област во науката за исхрана.
Tоа, исто така, значи дека во целост, истражувачите сé уште не можат со сигурност да кажат која храна влијае на автоимуните болести и нивните симптоми (ниту до кој степен).
Тешко е да се каже, особено кога поголемиот дел од студиите за елиминација на храна се разгледувани од аспект на влијание на глутен. И дури и таа област има многу различни резултати.
Резиме: Недостатокот на клинички испитувања околу автоимуните болести воопшто – а камоли за влијанието на исхраната и елиминационата диета – не остава без цврсти препораки. Теоретски Автоимуниот протокол може да помогне кај лица кои имаат проблеми со некое автоимуно заболување, и според пракса пациенти кои имаат автоимуно заболување и го применуваат имаат одлично искуство.
