Не постои начин за икањето да се предвиди. Исто така, не постои проверен метод за превенција на оваа појава. Сè што може да направите за да не ви се појави икање е да ги избегнувате потенцијалните познати причинители. Сепак, нелекуваното и долготрајно икање може да биде опасно по здравјето.
Икањето претставува неконтролирани контракции на дијафрагмата, мускулот што се наоѓа веднаш под белите дробови и ја означува границата помеѓу градниот кош и стомакот. Дијафрагмата го регулира дишењето. Кога дијафрагмата се контрахира, белите дробови вдишуваат воздух, а кога дијафрагмата се релаксира, белите дробови ослободуваат јаглерод диоксид.
Дијафрагмата што се контрахира различно од вообичаениот ритам предизвикува икање. Секое згрчување на дијафрагмата прави гркланот и гласните жици да се затворат во исто време. Ова резултира со ненадеен наплив на воздух во белите дробови. Телото реагира со ненадејна воздишка која го создава карактеристичниот звук.
Икањето може да се појави на секоја возраст, па дури и кај фетусот во матката.
Дали икањето може да се спречи?
Не постои начин за икањето да се предвиди. Повеќето од случаите започнуваат и завршуваат ненадејно и нагло, без некоја посебна причина. Епизодите генерално траат само неколку минути, но икањето може да биде и непрестајно и да трае повеќе од 48 часа, па дури и со месеци.
Многу од причините за појава на икање се познати, но до ден денес не постои дефинитивна листа на причини или поттикнувачи на оваа здравствена појава. Најчесто причината е непозната.
Најчести причини за појава на краткотрајно икање се:
- Прејадување;
- Презачинета и лута храна;
- Алкохол;
- Газирани пијалаци;
- Премногу топла или премногу студена храна;
- Ненадејна промена на температурата на воздухот;
- Проголтување воздух за време на џвакање мастика;
- Возбуда или емоционален стрес.
За да ја спречите потенцијалната можност од појава на икање, избегнувајте ги овие познати причини.
Најголем дел од случаите на персистентното икање кое трае повеќе од 48 часа најчесто е предизвикано од повреда или иритација на вагусниот или френичниот нерв. Тие нерви го контролираат движењето на дијафрагмата. Другите причини за појава на икање можат да резултираат од пореметување на централниот нервен систем (мозокот или `рбетниот мозок). Понекогаш одреден медицински зафат за лекување или дијагноза на друга состојба, може да биде причина за појава на долготрајно икање.
Повеќето од случаите на икање не треба да ве загрижуваат.
Сепак, продолжените епизоди може да бидат непријатни и да ги попречуваат вообичаените активности. Вашиот лекар најдобро може да ја утврди тежината на икањето и сериозноста во однос на целокупното здравје.
[interaction id=”5665a144b8db3ddc5ee811b3″] Доколку имате проблеми со долготрајно и продолжено икање и ниту еден од домашните методи не може да ви помогне, вашиот лекар може да се обиде да ви помогне со гастритична лаважа (пумпање на желудникот) или масажа на каротидниот синус (триење на главната каротидна артерија на вратот). Доколку причините на икањето се непознати, лекарот може да препорача испитувања за откривање на потенцијалните заболувања или состојби. Кај екстремните случаи лекарот ќе ви препише соодветна терапија со лекови или пак, некоја поинвазивна опција, како наногастрична интубација, анестетска инјекција за блокирање на френичкиот нерв или пак, оперативно имплантирање на дијафрагмален пејсмејкер.
Дали икањето е опасно?
Долготрајното и непрестајно икање може да биде многу непријатно, па дури и опасно по здравјето. Долготрајното икање може да доведе до нагони за повраќање на пример. Доколку продолженото икање се остави нелекувано, може да дојде до нарушување на спиењето и исхраната, што доведува до:
- Несоница;
- Премореност;
- Неухранетост;
- Губење на тежината;
- Дехидратација.
