Инфекција со хламидија причина за стерилитет и трајно оштетување на репродуктивниот систем кај двата пола.
Кламидија (Chlamydia Trachomatis) е бактерија и предизвикувач на една од најчестите сексуално преносливи болести, како кај мажите така и кај жените. Влезна врата се половите органи. Инфекцијата со хламидија се смета за „тивка“ болест, затоа што кај 75-80 отсто од инфицираните жени и 25-50 отсто од инфицираните мажи, немаат никакви симптоми на болеста.
Доколку не се лекува може да дојде до трајно оштетување на репродуктивниот систем и кај жените и кај мажите или да настане траен стерилитет.
Како се пренесува?
хламидијата се пренесува преку вагинален, анален или орален сексуален однос или преку вагинално породување од мајката на детето. Првите симптоми може да се појават по 1-3 недели од инфекцијата, а за тоа време инфицираниот, не знаејќи ја својата состојба е опасен како преносител на оваа болест. Доколку се појават симптоми, кај жената најчести се: поизразен вагинален исцедок, кој може да биде со непријатен мирис, крвавење помеѓу циклусите,чувство на чешање и печење околу вагината, абдоминални болки понекогаш проследени со покачена телесна температура, болка при сексуален однос, болки при мокрење. Понекогаш жариштето на инфекцијата може да се префрли и во очите, грлото и во ректумот.
Како се дијагностицира?
Дијагнозата на болеста се поставува со гинеколошки преглед, со земање брис од грлото на матката, се прават тестови, како што се NAAT (Nucleic acid amplification test) тест,од кој најпознат е PCR (Polymerase chain reaction) тестот, DNK (DNA probe test) тест, ELISA тест, DFA тест и култура на хламидија.
Лечењето на хламидија е исто и кај двата пола и најчесто е едноставен и ефикасен со орално користење антибиотици како што се: азитромицин, тетрациклин и ципрофлоксацин. Изборот и времетраењето на терапијата го прави лекарот врз основа на добиените резултати од лабораторијата. Се препорачува двата партнери да се лечат истовремено и да апстинираат од сексуални односи за време на терапијата, а таа мора да биде спроведена доследно до крај и никако да не се прекинува.
Целосна излекуваност од болеста може да се смета по добивање на негативен тест, а битно е да се напомене дека едно прележување на болеста не создава имунолошка отпорност против оваа бактерија и дека е секогаш можно повторно да се заразите. Најчесто лечењето е успешно доколку се придржуваат и двата партнери, а претходните сексуални партнери треба да бидат известени и лечени за постоењето на болеста.
Доколку лечењето се започне многу касно или не се спроведе правилно постои ризик за настанување на стерилност и ектопична бременост кај жената.
