Генетски модифицираните култури и други прехранбени производи досега во јавноста предизвикуваа многу контроверзии, но кои се вистинските ризици и придобивки од ГМО храната?
На средбата, исто така, било разговарано дека не постојат убедливи докази за еколошките проблеми поврзани со ГМО културите, но членовите на комитетот исто така сметаат дека тешко е да се дојде до дефинитивни заклучоци, поради комплексноста од проценувањето на долгорочните промени во животната средина. Доказите исто така укажуваат дека ГМО сојата, памукот и пченката, генерално биле профитабилни за нивните производители, се вели во извештајот.
Според извештајот, ГМО сојата е помеѓу најпопуларните ГМО култури.
Биолозите ширум светот, уште во 80-тите години започнале да истакнуваат одредени каракатеристики, или пак, да додаваат нови карактеристики кај прехранбените култури користејќи генетски инженеринг, променувајќи ги нивните гени по биотехнолошки пат. Ова означува одземање или додавање во ДНК секвенците. Само две нови особини на растенијата кои што се нашироко одгледувани и тоа отпорноста на инсекти и отпорноста на хербициди.
Првите комерцијално одгледувани ГМО култури датираат од 1996 година.
„Постои природна бактерија откриена во почвата која се нарекува Bacillus thuringiensis – BT. Генот на оваа бактерија беше вметнат во пченката и произведува токсин што ги убива инсектите и другите штетници подложни на него. Друг пример е вметнувањето на генот што ја прави пченката отпорна на глифозат – glyphosate, убиец на плевелот што е прскан на почвата“ – истакнува Мајк Гало – Michael A. Gallo пензиониран професор по животна средина и медицина на трудот. Научниците сметаат дека во период од 20 години, ГМО храната пред јавноста е претставена како опасна и штетна, таа е лабораториски произведена храна, и дека органската „природна“ храна е поздрава. Според нив, постои голем јаз помеѓу јавното мислење и вистинските ризици. Проф. Мајкл ги објаснува реалните придобивки и ризици од ГМО.
[interaction id=”579748ec33e3688a2934541e”]
„Комисијата разгледа над 200 токсиколошки студии и не откри никакви статистички значајни зголемувања кај здравствените ризици. Повеќето студии ги опфаќале глодарите и траеле по 30 дена, а комисијата исто така погледнала во долгорочните студии кај свињите, кои физиолошки се многу блиски до луѓето и кај овие животни не забележале никакви разлики. Комисијата не забележа ништо кај неколкуте генерации на кокошки, ниту пак кај говедата користени за производство на говедско месо. Таа исто така ги разгледа истражувањата на фармерите и авторите кои не пријавиле никакви проблеми. Од гледна точка на алергиските реакции, комисијата не виде ништо кај човечката популација којашто е директно поврзана со јадењето на ГМО храната во САД и Канада, во споредба со храната во ЕУ, каде што ГМО храната обично не се консумира“ – истакнува проф. Мајкл Гало.
Професорот Гало ја охрабрува јавноста да го прочита извештајот и да се вклучи во јавната дискусија со своите коментари и сугестии.
Според него, комисијата предлага повеќе јавни средства за истражување, затоа што најголемиот дел од истражувањата што се направени од страна на индустријата и универзитетите се финансирани од страна на индустриски извори, т.е. од самите производители на ГМО храна. „Малку е направено во јавниот сектор. Ние треба да ги разгледаме токсиколошките студии што се спроведуваат, не дека тие и сега не се адекватни, но можат да бидат подобрени и нови методи се во фаза на развој. Една од препораките на комисијата е дека регулаторните агенции започнуваат да наоѓаат подобри начини за да ги регулираат новите продукти“ – заклучува професорот.
