Прочитајте која е главната причина за Мениеров синдром и кои симптоми може да ги предизвикува
Мениеров синдром за прв пат бил опишан од францускиот доктор Проспер Мениер – Prosper Ménière во раните шеесетти години на деветнаесеттиот век.
Мениер претставува пореметување во внатрешното уво кое ги предизвикува следниве симптоми: вертиго, намален слух, притисок во увото и тинитус.
Овие симптоми се јавуваат кога пациентот има напад и траат од два до четири часа, проследени со голем замор. За време помеѓу нападите, можно е пациентите да немаат симптоми, но со тек на време, губитокот на слух се зголемува. Истражувањата покажале дека основната причина за Мениер е ендолимфатичен хидропс, т.е. прекумерна течност во внатрешното уво, ендолимфа.
Причината за оваа состојба не е потполно јасна, но се смета дека е резултат на дефект во ендолимфатичниот канал каде течноста се цеди од внатречното уво или хиперпродукција на ендолимфа од stria vascularis, ткиво во внатрешното уво. Како што се создава течноста, предизвикува оток во мембранскиот лавиринт. Ова резултира со зголемен притисок во увото, губиток на слух, тинитус и вертиго.
Причина за Мениеров синдром може да биде и хроничен отитис медиа. Отитис медиа претставува воспаление на средното уво и најчесто се јавува кај деца, посебно оние помеѓу 6 месеци и 3 години.
Иако инфекција на средно уво може да се јави на било која возраст, таа е многу поретка кај возрасните. Студиите покажуваат дека Мениеров синдром може да се јави како последица на отитис медиа или заедно со Мениеров синдром. Отитис медиа која се јавила во детството, и притоа е неактивна, може да биде тригер фактор за Мениер подоцна во животот, проследено со вертиго како симптом. За разлика од оваа состојба, акутен отитис медија може да се јави заедно со Мениер со тоа што тука доминира кохлеарниот Мениеров синдром.
Ендолимфатичниот хидропс е присутен кај некои патолошки случаи на лабиринтис (воспаление на внатрешно уво), како и кај некои случаи во темпоралната коска каде постои доказ за хроничен отитис медиа во отсуство на видлив лабиринтис. Во патогенетските фактори спаѓаат количината на ендолимфа како резултат на намален развој на ендолимфатичниот канал, поврзан со мастоидна хипоцелуларност и отомастидитис во детството. Друг патогенетски фактор е квалитетот на ендолимфата која може да влијае на видлив лабиринтис.
Д-р Зоран Максимовиќ, специјалист оториноларинголог
