Недостаток на асиметрија во структурите на окото може да биде биолошка и анатомска основа за појава на инвалидност во читање и правопис. Кај луѓето со дислексија, нивните две очи се еквивалентни
Француски научници неодамна спроведоа експеримент, објавен во Зборникот на Кралското друштво, со цел да утврдат како Максвел-овите дамки во очите (фовеата) може да влијаат на мозокот. За таа цел тие користеле фовеоскоп со кој ги испитале очите на 30 лица со дислексија и 30 лица без ова нарушување.
Визуелните сигнали за слика се фаќаат со прачки и конуси(црвен син и зелен)кој се одговорни за бојата. Во своето набљудување научниците откриле разлики во обликот на местата што се наоѓаат во црвениот, синиот и зелениот конус на окото.
Кај луѓето кои немале дислексија, имале син конус со поинаква форма во секое око. Еден кој е повеќе кружен и друг, кој повеќе наликува на триаголник односно има неправилна форма. Аналитичарите велат дека асиметријата им овозможува на сигналите во едното око да ги надминат сигналите во другото, создавајќи единствена слика во мозокот креирана од доминантното око.
Што се однесува до лицата со дислексија, сините конуси биле симетрични во двете очи. Научниците веруваат дека идентичниот аранжман произведува “огледални” слики во двете очи кои може да го збунат мозокот. Затоа, нема доминантно око.
Оваа појава на доминантно око научниците ја споредуваат со појавата на доминантна лева или десна рака. Повеќето од луѓето се ,,десно оки,, што значи дека (десно)доминантното око има повеќе нервни врски со мозокот за разлика од недоминантното.
„Недостатокот на асиметрија може да биде биолошка и анатомска основа за појава на инвалидност во читање и правопис. Кај луѓето со дислексија, нивните две очи се еквивалентни, а нивниот мозок мора да се потпира на две малку различни верзии на дадена визуелна сцена“, велат во изјавата авторите на студијата Ropars.
„Нашите набљудувања не водат да веруваме дека навистина пронајдовме потенцијална причина за дислексија“.
Убавата вест е дека тоа може да се третира!
Постои мало задоцнување пред огледалните слики да се испратат до мозокот. Доцнењето помеѓу двете слики кога мозокот ја толкува првата слика и нејзиното огледало всушност е предност. Научниците за да го потврдат ова користеле LED светилка, која светка толку брзо што е невидливо за голо око. Користењето на оваа светилка било со цел да се „отповика“ една од сликите во мозокот на дислексичните испитаници додека читаат. При користење на оваа техника тие можеле јасно да го прочитаат представениот текст.
Оваа „магична светилка“ би можела да биде лек за дислексија, но потребни се понатамошни тестови за да се потврди дека техниката навистина функционира.
