Болеста на Бехтерев е хронична инфламаторна болест која влијае на кичмата, сакроилиачните, интервертебралните, костовертебралните и зглобовите на колкот, рамото, мандибула (долна вилица) исто така се засегаат и периферните зглобови но многу поретко, со нагласена тенденција кон осификација и имобилизација.
Болеста на Бехтерев е хронична инфламаторна болест која влијае на кичмата, сакроилиачните, интервертебралните, костовертебралните и зглобовите на колкот, рамото, мандибула (долна вилица) исто така се засегаат и периферните зглобови но многу поретко, со нагласена тенденција кон осификација и имобилизација.
Просек 0,3-0,4% од населението страда од болеста на Бехтерев. Најчесто се јавува меѓу 16 и 30 годишна возраст. Мажите боледуваат околу 4 пати почесто од жените.
Генетските фактори играат голема улога во етиопатогенезата на болеста. Утврдена е силна асоцијација на болеста со антигенот на ткивата компатибилност В27(се открива кај 90% од болните). Во етиологијата на заболувањето им се придава особена важност на инфекциите на урогенитален и интестинален тракт.
Најчесто патолошки процес започнува од сакроилиачните зглобови со болки во крстот кои ирадираат кон нозете. Со напредување на болеста болката се јавува и во повисоките сегменти на рбетниот столб. Обемот на подвижност на рбетот се намалува, физиолошки лумбалната лордоза се израмнува а торакалната кривина се зголемува. Се појавува и атрофија на мускулите на трупот. Ширењето на градниот кош е ограничено како последица на зафатените костовертебрални зглобови, а можно е и да има симптоми на ишијалгија заради зафаќање на нервот.
Општи манифестации: Некои општи манифестации се физички замор, губење на тежина, безапетитие, слабост во долните екстремитети и покачена температура.
Општи мерки
Болниот треба да живее во сува и сончева просторија. Креветот да е рамен со мала или никаква перница, столот на кој седи болниот да има висок наслон. Болниот треба да има пролонгирани одмори ноќни и дневни. Да се избегнува тешка физичка работа
Болеста на Бехтерев може да започне и со артрит на периферните зглобови – со засегање на еден или неколку зглобови. Засегнати се претежно големите зглобови на долните екстремитети, поретко се засегаат малите зглобови на рацете и стапалата. За разлика од ревматоиден артритис, тука недостасува симетричност на засегнатите зглобови(утинската вкочанетост е слабо изразена).
Критериуми при дијагностицирање на болеста:
Болниот чувствува вкочанетост 45 минути до саат време после будење за потоа да се олсенат симптомите. Болката и укоченоста може да се однесуваат и на другите зглобови не само на грбот. Податок за Рекурентна инфекција на очи.
- Лумбо-сакрална болка и вкочанетост повеќе од три месеци, при покој;
- Болка и вкочанетост на градниот сегмент на ‘рбетниот столб;
- Ограничено вдишување и издишување;
- Ограничена подвижност во појасниот сегмент на ‘рбетниот столб;
- Воспаление на ирисот и цилиарното тело;
- Двостран сакроилеит;
Постоење на синдесмофити карактеристични за болеста
Може да се направи радиографија на ‘рбетниот столб, сцинтиграфија, имунолошки истражувања за докажување на антиген В27;
Прогноза на болеста
Кај приближно половина од болните има бавен развој на болеста. Кај дел од болните се одвива потешко со брзо напредок на попреченоста и осификацијата(вкостување). Прогнозата кај болеста на Бехтерев е индивидуално различна. Во однос на животот на болните е поволна.
Терапија
За третман на анкилозирачки спондилитис се применуваат миорелаксанти, нестероидни антиинфламаторни лекови, кортикостероиди и хемотерапија – третман по шема од ревматолог. Добро е пациентите да прават физички вежби, да се инсистира на спортови како пливање, за да се забави имобилизација на кичмата, истовремено може да се примени и физиотерапија. Во подоцнежните стадиуми како алтернатива може да се примени и хируршко лекување.
