Синдром на полицистични јајници започнува во мозокот, а не во јајниците вели едно истражување
Синдром на полицистични јајници започнува во мозокот, а не во јајниците вели едно истражување. Ако се потврди ова истражување би можело да го смени начинот на кој гледаме за болната, сериозна и понекогаш погрешно разбрана состојба, која влијае на најмалку една од 10 жени ширум светот.
Секоја жена која го има синдромот на полицистични јајници (PCOS) – или знае некој со таа состојба – сигурно е свесен за тоа колку е фрустрирачки.
Непосакуваните влакна на лицето, депресијата, акните и обилни и тешки менструации – се најчестите симптоми кои ги имаат болните но понекогаш потребни се години за да може да се дијагностицира. Дури и кога ќе се постави дијагнозата, има малку начини на лекување. Повеќето жени едноставно кажано земаат лекови за да ги лечат последиците. Земаат хормонални лекови за да управуваат со нивните симптоми, но не се делува на основната причина.
На долгорочен план, PCOS може да доведе до нарушувања на метаболизмот, како што се тип 2 дијабетес, кардиоваскуларни болести и хормонална дисфункција, вклучувајќи и неплодност. Всушност, PCOS е причина за повеќе од 75 проценти од ановулаторна неплодност.
Според истражувањата направени во Австралија, на глувци кои немаат рецептори за андрогени во мозокот не може да развијат полицистичен овариален синдром. Но, ако андрогените рецептори во јајниците се отстранат, состојбата сè уште може да се појави.
Гледано од аспект дека човечкиот и репродуктивниот систем кај испитаните животни имаат многу сличности, тоа е огромен чекор и насока дека лекарите и научниците до сега можеби се фокусирале на погрешен дел од сложувалката. За прв пат добиена е нова насока во која треба да се гледа и која ќе води кон развој на третман кој ќе ја лечи причината за развој на полицистичен овариален синдром/полицистични јајници.
Пред ова, истражувачите го имале прифатено ставот дека зголемување на андрогените хормони, познато како хиперандрогенизам, било поврзано со почетокот на полицистичен овариален синдром. Но, каде точно и како овие андрогени делуваат во телото беше слабо разбрано.
„Хиперандрогенизмот е најконзистентна карактеристика на овој синдром, сепак, не е јасно дали вишокот на андрогени, кој може да се излечи, е причина или пак е последица на PCOS“, пишуваат истражувачите во својот труд.
За да разберат, истражувачите зеле четири групи глувци:
- контролна група на нормални глувци;
- група глувци генетички конструирани да немаат андрогени рецептори (ARs) насекаде во нивните тела;
- група која била конструирана да нема андрогени рецептори само во мозокот;
- конечна група која нема андрогени рецептори само во нивните јајници.
Тимот користел високи дози на андрогени хормони кај сите четири групи на глувци за да тригерира развој на полицистичен овариален синдром. Контролната група развила полицистичен овариален синдром како што се очекувало, на глувците кај кои недостасувале андрогени рецептори во целост, или едноставно ги нема во мозокот, не ја добиле оваа состојба.
Интересно е што глувците кои немале анндрогени рецептори само во јајниците го развиле синдромот иако со помала стапка од контролната група. Тоа значи дека андрогените кои делуваат врз јајниците на глувците не може да се единствената причина за развој на PCOS. Резултатот од оваа студијата сугерира две важни работи: истражувачите биле во право дека вишокот на андрогени ја предизвикува состојбата; но и дека дејството на андрогените во мозокот е важно за развојот на PCOS.
Тоа значи дека доколку се најде начин да ги спречиме овие вишок андрогени во мозокот, тоа би можело да сигнализира нов начин за лекување на PCOS. Овие податоци ја нагласуваат претходно игнорираната важност на екстраваријалните причини [надвор од јајниците]. Тука е важно да се напомене дека оваа студија е направена на глувци, но даде добар правец за насоката во која треба да се продолжат истражувањата кои на крајот ќе произведат поефикасни третмани за жените со оваа состојба.
