Дали навистина постојат индиго деца?

Индиго деца – алтернативна перспектива на АДХД 

Терминот „индиго деца” е израз кој се развива во областа на парапсихологијата од Nancy Ann Tappe која се опишува себе си како синестетичар. Таа во раните 70 ти години за првпат го опишува овој „Њу ејџ“ концепт во книгата „Разбирајќи го животот преку боја“ (Understanding Your Life Through Color), кој се основа на деца коишто поседуваат натприродни моќи. Оваа група на деца се емпатични, љубопитни, со силна волја, многу креативни и интелигентни, необично размислуваат и се однесуваат, тие се депресивни, изолирани, лесно покажуваат агресија и асоцијално однесување.

Во деведесеттите години кога алтернативната медицина станува популарна, поединци (најмногу родители) се обидуваат да го напуштат традиционалниот начин за дијагностицирање на АДХД, АДД и други здравствени проблеми, кои во класичната медицина се дијагностицираат како нарушувања во однесувањето, депресија и други психички заболувања кај децата и сметаат дека тие деца се всушност индиго деца.

Индиго децата се деца со нарушување, во најголем број случаи, тие се деца со АДХД или останати нарушувања од спектарот на аутистични нарушувања. 

АДХД е нарушување кое влијае на способноста на детето да остане фокусирано на задачата која му е дадена и неможноста да извршува одредени задачи кои се наменети за таа возраст. Некои од знаците кои предупредуваат за ова нарушување, вклучуваат неможност за следење инструкции, неможност за самоорганизација, незавршување на домашните задачи и неможност да обрнуваат внимание на детали.

Доколку детето со голем број на симптоми на АДХД не се третира во детството, може да биде соочено со сериозни академски  проблеми, како и проблеми од економски и социјален аспект во зрели години. Во секој случај, тие го заслужуваат најдобриот третман, со адаптирање и олеснување на условите и средината во која живеат и треба да им се овозможи социјализација и соодветна интеграција во средината која ги опкружува.