Тераписки насоки кај биполарна депресија

Симптомите на депресивните фази кај биполарното растројство не се разликуваат од тешките состојби на депресија, но фармакотерапијата е различна. Главни симптоми на „маничната“ депресија се: тажно расположение, губење на задоволство и интерес за секојдневните активности, намалување на психичката енергија, нарушен сон, намален апетит, чувство на вина и безвредност, намалена самодоверба, чувства на песимизам и десперантност, суицидални мисли.. Обично, депресивните епизоди доминираат во текот на болеста. Прашалникот за растројство на расположението (MDQ) е корисна алатка за скрининг на биполарното растројство кај сите пациенти со депресија.

Според СЗО, животната инциденца на биполарното растројство е приближно 1.0-1.6%. Болеста обично почнува во периодот на адолесценција или во рана зрела доба. Подеднакво често заболуваат мажите и жените. Првите епизоди на заболувањето кај жените се обично депресијата, а кај мажите маничните форми.

Антидепресиви во третман на биполарна депресија се употребуваат само во комбинација со стабилизатори на расположението или атипични антипсихотици. Неправилната употреба на антидепресиви, без истовремена употреба на стабилизатор на расположението, може да провоцира хипоманија или манија и/или да ја забрза појавата на рецидив на болеста. Антидепресивите треба постепено да се прекинуваат кога ќе се постигне ремисија. Во фазата на одржување се користи континуирана фармакотерапија за да ги превенира епизодите на болеста. Ако има рекурентни епизоди на болеста, потребата за терапија на одржување обично е доживотна. Општиот лекар, исто така, може да преземе одговорност за терапијата за одржување кога состојбата на пациентот е стабилна и одговорот на третманот е добар.

Д-р Сашо Пирганоски, специјалист психијатар