Состојба на компресија на n. ischiadicus предизвикан од притисокот на пириформниот мускул
Не секоја болка во вашата задна ложа може да се смета за ишијадична болка, како што обично владее мислење. Не секоја болка треба да биде строго дефинирана како ишијадична болка. Повеќето случаи на ишијадична болка, всушност, се должат на пириформис синдромот.
Пириформис синдром – претставува едно невообичаено невромускулно нарушувањe, состојба кога мускулот на пириформисот го компресира (притиска) ишијатичниот нерв.
Состојба на компресија на n. ischiadicus предизвикан од притисокот на пириформниот мускул се нарекува пириформис синдром. Исто така, неговата слабост и неговата атрофија може да го афектираат нервот и последователно да го иритираат. Овој синдром може да се појави за време на преоптоварување на m. Piriformis поради прекумерно трчање. Не само физичка активност, за појава на овој синдром може да допринесе и долгорочното седење.
Пириформис мускулот е мал мускул лоциран длабоко во задникот (зад големиот глутеален мускул). Тој спаѓа во групата на рамни мускули, кој се наоѓа во близина на колкот. Овој мускул е особено важен бидејќи претставува еден вид на стабилизатор на зглобот на колкот, притоа врши функција на подигање и ротирање на ногата. Ова ни овозможува да чекориме, да ја префрлиме нашата тежина од една нога до друга, притоа одржувајќи рамнотежа
Ишиатичниот нерв е најдебел и најдолг нерв во човечкото тело. Тој поминува покрај или низ мускулите на пириформисот, одејќи надолу на задниот дел на ногата и на крајот се разградува на помали нерви со терминални гранки во прстите на нозете.
Во зависност од степенот на компресија на нервот, може да биде афектирана целата нога, заедно со глуждот и прстите.
Најчеста причина за ишијас е резултат на компресија или притискање на еден или повеќе нервни корени предизвикани од природна дегенерација на ‘рбетниот мозок или хернија во долниот дел на грбот, што може да се случи по траума или повреда. Компресијата на нервите може да биде предизвикана од спазам (грчеви) на пириформните мускули.
Симптомите на пириформис синдром се многу слични и често се тесно поврзани со ишијасот. И двете предизвикуваат болка, пецкање и/или трнење на зафатената нога која може да ирадира до прстите. Покрај тоа, овој опсег на симптоми и состојби имаат тенденција да бидат тесно поврзани со биомеханичките функционални компликации во грбот и карличните зглобови. Бидејќи ишијадичниот нерв поминува под или низ средината на мускулите на пириформисот, контракциите или воспалението на ткивото во оваа област може да го притискаат овој нерв и да ги развијат симптомите на ишијадична болка. Ова е една од главните причини поради кои ишијасот и пириформис синдромот се често погрешно дијагностицирани
Ризикот од развој на пириформис синдром расте во случаи на:
- Физички активности како што се трчање, скокање и долго одење;
- Генетски предиспозиции кога n. Ишијадикус поминува низ м. Пириформис;
- Пириформска мускулна дисфункција (нефлексибилност или атрофија).
Со кои симптоми би можеле да се соочите:
Најпрво, обично започнува со болка, трнење или вкочанетост во задникот. Исто така, болката може да се чувствува и по должина на ишијатичниот нерв. Болната осетливост се должи на мускулите на пириформисот, кои го стегаат ишијадичниот нерв и предизвикуваат болка. Болка во задникот (во областа на пириформис) со ширење во задната ложа. Болките можат да се интензивираат доколку долготрајно седите. Во многу случаи, постои траума во областа или повторувачка, енергична активност, како што се долгото трчање или пролонгирано седење.
Не постои дефинитивен тест за пириформис синдром!
Дијагнозата се поставува врз основа на симптомите и физикалниот преглед. Бидејќи симптомите може да бидат слични и со други состојби, потребно е да се бараат дополнителни радиолошки тестови за целосна конфирмација. За да можат да се отфрлат другите причини за компресија на ишијадичниот нерв, како што е хернираниот диск – златен стандард за поставување на дијагноза е МРИ!
Која терапија и кои тераписки вежби ви се потребни за да ја олесните вашата болка.
Терапијата е поделена е во 2 фази. Целта на првата фаза е да се намали воспалението, болката и спазмите, додека целта на втората фаза е да се воспостави нормално движење и да се постигне рамнотежа во областа на мускулите на карлицата.
Вежбите односно физикалната терапија има двоен ефект. Се користи за да помогне во олеснувањето на болката и воедно да го зголеми опсегот на движење. Во комбинација, дополнително може да бидат ординирани антиинфламаторни лекови, аналгетици, мускулни релаксанти или кортикостероидни инјекции. Други терапии, како што е инјектирање на ботулински токсин ( ботокс ) можат исто така да дојдат во предвид. Паралитичките својства кои ги содржи ботулинскиот токсин, се сметаат поволни за ублажување на затегнатоста на мускулите и компресијата на нервот.
Доколку се исцрпат сите овие облици на терапија, се подготвува оперативен план.
Болката е едно непријатно чувство но е наш показател, сигнал кој не предупредува, еден вид аларм кој во никој случај не треба да се занемарува. Напротив, доколку овој сигнал е присутен, треба да го насочиме нашето внимание кон нас и кон себеси за наше поголемо здравје!
