Фелинозата може да се помеша со вирусна инфекција заради сличните симптоми
Фелинозата најчесто се среќава кај луѓе кои биле изгребани од мачка или зајак. Најчесто се засегнати децата, како и лицата со компромитиран имунитет, на пример, ХИВ-позитивни. Како секое инфективно заболување, кон кои спаѓа и фелинозата, причината е микроорганизам – Bartonella henselae. Освен намалениот имунолошки систем, олеснување за влегувањето на бартонелата претставуваат различни нарушувања на површината на кожата и слузокожата – рани, повреди, пукнатини, како и различни лезии, како последица на дерматолошки заболувања.Кои се симптомите што ја сочинуваат клиничката слика?
Првично, на влезната врата од каде навлегол микроорганизмот се појавува т.н.папула – зголемена овална лезија (исто така наречена „примарен афект“). Постепено се менува и се полни со течност (гној), претворајќи се во пустула. По неколку дена површината на пустулата се суши и останува малечко чирче во кожата. Оваа примарна лезија не може да се забележи, а некое време по нејзиното појавување општата состојба се влошува. Засегнатото лице чувствува замор, температурата на телото се зголемува, достигнувајќи вредности од 39-40 степени. Можно е да се почувствува главоболка, болка во зглобовите и мускулите.
Оваа состојба лесно може да се помеша со вирусна инфекција. По неколку дена до 2-3 недели, најблиските лимфни јазли се зголемуваат и стануваат болни. Кожата над нив, исто така, може да реагира и да е црвена и топла. Обично ова се случува кога во лимфниот јазол започнува процес на гноење. Во некои случаи, се формира (фистула) кој ја поврзува внатрешноста на лимфниот јазол со површината на кожата. Преку тоа акумулираниот гној и со тоа воспалителниот процес постепено се смирува. Во прилог на наведените промени во кожата, некои луѓе добиваат осип кој може да личи на разни дерматози, како и некои заразни болести.
Како се поставува дијагноза?
На прво место треба да се знае дали имало близок контакт со мачка или зајак и поконкретно гребнатини настанати 1 до 3 недели пред да се појават симптомите. Ова исклучува голем дел од можните диференцијални дијагнози. А такви се – сифилис, некои паразитски болести – токсоплазмоза, како и инфективна мононуклеоза. Покрај тоа, не треба да се занемари на кожна туберкулоза, како и некои банални вирусни и бактериски инфекции. Од крвната слика има видливо намалување на бројот на белите крвни клетки, но при започнување процес на собирање на гној во лимфните јазли – леукоцитите се со зголемен број (леукоцитоза).
Кој е третманот?
Од медикаментозна терапија е неопходен антибактериски третман – антибиотик. Важно е да се избере таков антибиотик на кој микроорганизмите се чувствителни. Најпрецизно, може да се избере по микробиолошка студија, која исто така вклучува и антибиограм. Искуството покажува дека болеста се подобрува по третманот со еритромицин и тетрациклин. Покрај тоа, на пациентите им се даваат лекови за симптоматско лечење – треска и главоболка, односно антипиретик и аналгетик. Во однос на лимфните јазли, кои се погодени, ако не се формира фистула низ која би излегол насобраниот гној се прави пункција.
Интересни факти за предизвикувачот на фелинозата
Предизвикувачот на фелинозата е невообичаена бактерија – Bartonella henselae. Таа е интермедиерна форма на бактерија и вирус, по форма не се разликува од бактерија а има и флагела. Се уништува од антибиотици. Но, живее во клетката како вирус. Не се храни со хранливи материи туку со живи клетки. Нејзини роднини Rickettsia, се предизвикувачки агент за многу болести, вклучувајќи тифус.
Како и од кого се заразуваат мачките
Поголем дел од Бартонела „живее“ во телото на домашни и диви мачки. Тие се заразуваат една од друга преку изметот на болвите (вектори) кои ги имаат. Според статистиката скоро половина од мачките го имаат овој патоген агент во крвта и немаат никакви симптоми. Има дури и мислење дека оваа бактерија живее во устата на мачки вообичаено. Тие ја излачуваат бактеријата со урина и плунка, од каде доаѓа до нозете на мачките.
Најопасните во однос на инфективноста се мачиња кои не се постари од 1 година. Возрасни мачки се малку помалку опасни. Извор на зараза може да се кучиња, мајмуни и глодари.
Затоа, може да се заразите:
- Кога сте каснати од животно;
- Преку гребнатина од канџите на мачката;
- Преку навлегување на плунка во око (конјуктива) или на оштетената кожа.