Лекувањето на Mycoplasma genitalium инфекција, според авторите на истражувањето е комплицирано од два фактора. Првиот, е недостаток од комерцијални достапни тестови за засилување на нуклеинската киселина, одобрени од надлежните органи во земјите. Вториот фактор е „лошиот ефект од лекувањето на Mycoplasma genitalium со доксициклин 100 мг два пати на ден во текот на една недела, или 1 грам азитромицин како единечна доза, кои се во првата линија за лекување на негонококов уретритис“ и цервитит во Велика Британија и САД
Една доза од 1 грам од Азитромицин е поврзана со високи стапки на неуспех во лечењето и развој на макролидна антимикробна резистентност на пациенти со Mycoplasma genitalium инфекција и без претходни макролидни мутации, се вели во најновата анализа, направена од истражувачи од повеќе земји.
Анализите исто така пронашле „средни, но конфликтни докази“ дека дозата на лекување од азитромицин 500 мг во првиот ден, следејќи лекување со 250 мг во следните четири дена, може да биде поефективно и помалку веројатно дека ќе предизвика отпорност на макролиди, отколку лекување со 1 грам. Истражувачи од Велика Британија, Австралија и Норвешка, спровеле анализи кои опфаќале осум студии со 435 пациенти.
Извешаите, предупредуваат дека сите пациенти со Mycoplasma genitalium инфекција, треба да се следат поединечно, без разлика на начинот на кој азитромицинот е користен. Со оглед на тоа дека отпорноста на макролиди може да се јави дури и во ситуации со продолжена употреба на азитромицин, важно е сите пациенти кои го користеле овој лек со Mycoplasma genitalium треба да направат тест, но не порано од три недели откако почнал третманот на лекување, дури и да биле асимптоматични, вели д-р Патрик Хорнер од Универзитетот во Бристол. Авторите на истражувањето ја нарекуваат „прва мета анализа литература на лекувањето со 1 грам азитромицин за Mycoplasma genitalium“, а ги вклучуваат само пациентите кај кои не се евидентирани генотипи на макролидна отпорност пред третманот и со тоа да ја измерат стапката на отпорност кај целосно чувствителни изолати.
Лекувањето со азитромицин 1 гр било поврзано со просечна стапка на неуспех од 13,9% и отпорност на макролиди со стапка од 12 отсто кај Mycoplasma genitalium урогенитална инфекција, кога немало постоечка отпорност на макролидни мутации. Кај пациентите кои биле лекувани со петдневна терапија со азитромицин, без претходно лекување со доксициклин, само 3,7 отсто доживеале неуспех во лекувањето, од кои сите имале развиена отпорност, односно значително пониски стапки отколку кај пациентите со единечна доза на азитромицин.
Лекувањето на Mycoplasma genitalium инфекција, според авторите на истражувањето е комплицирано од два фактора. Првиот, е недостаток од комерцијални достапни тестови за засилување на нуклеинската киселина, одобрени од надлежните органи во земјите. Вториот фактор е „лошиот ефект од лекувањето на Mycoplasma genitalium со доксициклин 100 мг два пати на ден во текот на една недела, или 1 грам азитромицин како единечна доза, кои се во првата линија за лекување на негонококов уретритис“ и цервитит во Велика Британија и САД.
Доказите покажуваат дека зголемувањето на отпорноста на макролиди во Mycoplasma genitalium започнало во далечната 2000 година, со зголемената употреба на 1 гр азитромицин за лекување на сексуално преносливи болести, вели д-р Хорнер, забележувајќи дека во моментов отпорноста на макролиди во на Mycoplasma genitalium е особено честа во земјите во кои се употребува 1 гр азитромицин кај прва опција за лекување на негоноковов уретритис, цервицит и кламидија, поради недостаток на тестови за дијагностицирање на на Mycoplasma genitalium.
Единствениот друг антимикробен тест со голема ефикасност против на Mycoplasma genitalium е моксифлоксацин (moxifloxacin), но отпорноста кај него исто така е забележлива, вели Хорнер, напоменувајќи дека е разумно да се намали употребата на азитромицин 1 гр за лекување на сексуално преносливи инфекции, освен ако Mycoplasma genitalium, не може да се исклучи со комерцијално достапните тестови за засилување на нуклеинската киселина.
Mycoplasma genitalium е значаен сексуално пренослив патоген, вели д-р Џ. Денис Фортенбери од Индијана универзитетот, додавајќи дека тоа е тежок организам за работење и од клиничко и од истражувачко гледиште, а зголемувањето на пристапот до дијагностички капацитет е важно да се разберат опциите за лекување. Според него нема унифицирано упатство за лекување на Mycoplasma genitalium, и оваа сексуално пренослива инфекција останува недоволно третирана од јавните здравствени организации, посебно од оние кои треба да вршат едукација на популацијата.
