Кој чувствува поголем страв – родителите или децата
Како што наближува почетокот на учебната година, стресот кај децата, но и кај родителите постојано расте. За децата тоа значи дека игрите и безгрижно поминатите денови од летниот распуст, ќе бидат заменети со уроци и задачи, додека за родителите тоа е стравот дали детето ќе успее на училиште, дали ќе биде одличен ученик и дали ова особено е стресно за родителите чии деца за прв пат ќе тргнат на училиште, воопшто ќе се снајде во училишните клупи.
Ако детето, не успева да биде одлично во училиште, не значи дека има помали способности од останатите деца. Можно е да му недостигна самоувереност или пак да стравува од нови обврски. Затоа е добро, како основа, родителите да му помогнат да го развие чувството за сопственото значење.
Некои деца се плашат од неуспесите во учењето и затоа претпочитаат да се занимаваат со нешто друго, кое нема да им донесе разочарување. Затоа, како родители треба да му помагате во решавањето на тешките задачи или задолженија кои ги добило, но не треба се брза со критиките, туку напротив треба да му се дава поддршка за секој обид.
Еден ученик од подоцнежните одделенија, нема да се мачи со вакви проблеми, туку проблем може да бидат домашните задачи, кои можат да доведат до стрес кај детето. Родителите се должни да му помагаат на детето, но не премногу или премалку. Ефектот ќе биде многу поголем ако му ја објасните задачата на детето, а потоа да направите контрола на тоа што е напишано.
Децата треба да бидат пофалени за завршената задача, но не премногу, и исто така треба да му се задаваат посложени задачи, бидејќи во спротивно, тоа ќе ги „запише“ во себе, дека никогаш нема да може да се справи со тешкотиите.
Освен со зборови, децата може да бидат пофалени и со мали материјални добра, како бомбона, чоколади, за да можете да придонесете самото тоа, по некоја добро завршена задача или надминат проблем самото да Ви пристапи и да Ви се пофали, нормално очекувајќи вербална или материјална награда.
Доколку имате прваче, препорачливо е и да се запознаете со наставникот. Ако пак, детето претходно одело во училиште со желба и гладно за знаење, а сега тоа го прави безволно, треба да се однесувате кон тоа со внимание. И се разбира ако има некаков проблем, не треба да брзате да го решите, но доколку не успеете во неговото надминување, пожелно е да се поразговара со училишниот педагог. Разговарајте и со одговорниот наставник, за причините за однесувањето на детето. Врската меѓу родителот и наставникот може да помогне во решавање на проблемите во училишето.
Но, пред се, детето треба да биде поддржано од страна на родителите. Нему треба да му се помогне во решавање на проблемите, а не да се остави самото да се справува со нив.
