Дознајте повеќе за методите, техниките и опциите на ин-витро оплодувањето
Предизвиците на модерното време, забрзаното темпо на работа, борбата за кариера, финансии, сето тоа го одложува донесувањето на одлуката кај паровите за создавање потомство. Од друга страна, промената на демографската карта и значителниот пораст на паровите кои се соочуваат со неплодност, водат до зголемување на потребата на техниките за асистирана репродукција.
Доколку покрај редовни полови односи и без употреба на контрацептивни средства, не дојде до бременост во период од 18 месеци, се препорачува паровите за започнат со испитувања и лекување. Оптимален број на сексуални односи е четири неделно. Кај 85% од двојките до оплодување доаѓа во текот на една година, а кај околу 10% двојки нема бременост ни до 3 години. 40% од причините отпаѓаат на машкиот фактор– мажот, исто толку и кај жената, а кај останатите 20% причините се или кај двајцата партнери или едноставно станува збор на идиопатска неплодност.
Паровите кои размислуваат за ин-витро оплодување имаат безброј прашања и дилеми околу постапката и од тоа што да очекуваат со самата постапка. Доколку станува збор за парови кај кои не постојат посериозни пречки за оплодување, како на пример непроодни канали кај жената, хормонски дисбаланс, намалена оваријална резерва или пак драстично намален број на сперматозоиди кај мажот, во тој случај прво се почнува со инсеминација на пациентката. На жената во одреден, плоден дел од циклусот кога докторот ќе оцени дека е најдобро време, директно во матката и се вбризгуваат лабораториски обработени, прочистени и селектирани сперматозоиди.
Оплодувањето со ин-витро постапката може да се изведе на два начини: конвенционална инсеминација IVF метод или ICSI метод.
При конвенционалниот метод, оплодувањето на јајце клетките се врши скоро на природен начин, само што истото се изведува во специјални медиуми во инкубатор надвор од телото на жената. При ICSI методот, во лабораториски услови со посебен инструмент-микроманипулатор се селектира квалитетен сперматозоид и се вбризгува директно во јајце клетката. За една јајце клетка се селектира само еден сперматозоид.
Постапките за асистирана репродукција не запираат тука со овие две класични методи на ин-витро оплодување. Тука спаѓаат и други методи како:
- IVM или ин-витро матурација – се препорачува кај жени под 38 години, кои имаат полицистични јајници;
- Laser assisted hatching – дополнителна техника која има за цел да ја подобри ефикасноста на постапките за аситирана репродукција;
- PGD – преимплантациски генетска дијагноза кој се прави на самите ембриони пред истите да се вратат во матката на жената. Со оваа метода се откриваат генетски болести кај ембрионите и дава можност само здравите ембриони да се вратат во матката на жената;
- Замрзнување на ембриони – често во ин-витро постапката се добиваат поголем број на ембриони од кои според законот на Р. Македонија можат да се вратат најмногу 2. За останатите, доколку се со добар квалитет, се нуди опција истите да се замрзнат и да се чуваат во посебни услови во лабораторијата;
- Донација на полови клекти – јајце клетки или сперматозоиди – се употребува кај парови кај кои е воспоставена дијагноза на траен стерилитет, било да е женски или машки, или во случаи да се избегне добивање на потомство со наследна болест.
Сите овие техники и опции за ин-витро оплодување, па дури и инсеминациите кои претходат на ИВФ постапката, претставуваат голем финансиски товар на паровите. Во Македонија, Фондот за здравствено осигурување може да ги покрие трошоците до три обиди за прво дете.
Меѓутоа, не секогаш се случува да настане оплодување и бременост при првиот, вториот или третиот обид. Често постојат парови кај кои може оплодувањето и бременоста да биде дури после неколку обиди. Неретки се случаите каде има непланирани трошоци како што се: купување на дополнителна терапија за хормонска стимулација, набавка на дониран материјал или употреба на некоја од дополнителните техники кои се користат во ин-витро оплодувањето.
Желбата за добивање на потомство не претставува само психолошко оптоварување на паровите, туку истовремено е и финансиски товар. Доколку паровите се решат сами да си ги покриваат трошоците, треба да бидат подготвени дека постапката ќе чини најмалку 1800 евра од циклус.
