Иако инконтиненција се врзува за возраста, сепак не се смета како знак на старост
Инконтиненција е неконтролирано испуштање на урина. Тоа е проблем за кој жените многу не сакаат да зборуваат. Иако се врзува за возраста, сепак не се смета како знак на старост и не треба да се навикнуваат на таа појава.
Почеста е кај постарата популација, но сепак појавата кај помлади жени не е занемарлива. Повеќе од 50% од жените никогаш не зборуваат за тој проблем и затоа потребно е лекарите со секоја пациентка без разлика на нејзините години да разговараат на оваа тема.
Потребата за мокрење е дел од природните циклуси на полнење и празнење на мочниот меур. Иако нема правило сепак се смета дека потреба за мокрењее повеќе од два пати во текот на ноќта и повеќе од пет пати во текот на денот отстапува од нормала.
Постојат неколку вида на инконтиненција од кои најважни се:
- Ургентна инконтиненција која се опишува како итна непредвидлива и неодложна потреба за мокрење и која е застапена кај повеќе од 40% кај жените, а најчести причини се инфекциите или невролошки пореметувања.
- Стрес инконтиненција која се јавува при зголемен интраабдоминален притисок како кашлање, кивање, кревање терет и др. а причина може да биде слабост на мочниот сфинктер. Застапена е кај 29% од жените со инконтиненција.
- Мешана инконтиненција која е комбинација од првите две и ја има кај 27% од жените со инконтиненција.
За поставување на дијагноза потребно е да се направат повеќе испитувања како гинеколошки преглед, хормонски статус кај жената, антибиограм на урина, анамнеза за придружни болести како хипертензија, дијабет и др.
Постојат повеќе начини за лечење кои зависат од типот на инконтиненцијата. Има нефармакололошко, фармаколошко и хируршко лечење.
Нефармаколошкото лечење опфака промени на начинот на живот,како престанок на пушење,употреба на алкохол, Кегелови вежби за зајакнување на мускулите на карличното дно и др. Постојат повеќе начини на хируршки третман на уринарната инконтиненција со кои се нормализира анатомската положба на уретровезикалниот спој.
За фармаколошко лечење најчесто се употребуваат антимускариници.
Солифенацин како антимускариник е доста ефикасен кој селективно ги блокира мускаринските рецептори и со тоа оневозможува контракции на детрузорниот мускул, а тоа го намалува чувството за итност на мокрење. Toj е антагонист на холинергичните рецептори при што ја намалува прекумерната активност на мочниот меур. На тој начин, овозможува подолго време пациентот да издржи пред да има потреба за мокрење и ја зголемува количината на урина која може да ја задржи мочниот меур.
Д-р Влатко Кузманоски, специјалист уролог
