Менопаузата преставува природна состојба на завршувањето на репродуктивниот период кај жената
Менопаузата преставува природна биолошка состојба на отсуство на менструација во тек на 12 последователни месеци т.е. завршување на плодноста (овулации) кај жената, во која таа останува витална, здрава и сексуално активна.
Завршувањето на репродуктивниот период кај жената резулатира со намалено лачење на естрогенот и прогестеронот од јајниците, оваа промена се случува постепено во текот на неколку години и е последица на биолошко стареење.
Просечната старосна граница за започнување на менопаузата е 50-та година од животот кај жените, а опсегот е помеѓу 30- тата и 60 –тата година иако во последно време загрижувачки е тоа што долната граница се намалува.
Во текот на месеците или годините кои водат до менопауза се појавуваат повеќе симптоми, а најчести се:
- Жешки бранови;
- Несоница;
- Нередовна менструација;
- Уринарна инконтиненција;
- Промени во расположението;
- Сувост на вагината;
- Депресија;
- Болки во зглобовите и други.
Често пати со текот на годините, мускулниот тонус и еластичноста на лигаментите се намалуваат при што доведува до дисфункција на сфинктерот. Во менопаузата поради недостиг на естрогенот таа еластичност се намалува до степен да биде и причина за појава на уринарна инконтинеција.
Самата уринарна инконтинеција преставува состојба на неконтролирано или неволно испуштање на урина од мочниот меур.
Оваа состојба може да се класифицира во три групи и тоа:
- Ургентна инконтиненција
- Стрес инконтиненција
- Мешан тип на инконтиненција
Како и да е оваа состојба кај пациентките не треба да ги плаши затоа што доколку навремено препознаат или побараат лекарска помош можат навремено да го решат проблемот со инконтинецијата како и со менопаузата.
Има неколку фази на третман. Првиот третман е нефармаколошки и тој вклучува одредени промени во животниот стил како што се Кегелови вежби, престанок на пушењето, алкохолот, одржување на нормална телесна тежина.
Вториот начин е фармаколошкиот третман кој вклучува употреба на антихолинергици како што се solifenacin, oxybutynin, darifenacin, fesoterodin и др.
И третиот начин и најмалку посакуван е хирушкиот третман. Меѓутоа би се навратиле повторно дека доколку навремено се откриваат симптомите на уринарната инконтиненција целата постапка на лекување би била многу полесна и најчесто би значела вклучување на првата и втората фаза на лечење.
Д-р Александар Блажевски – специјалист гинеколог
