Хеликобактер пилори е грам негативна стапчеста бактерија, откриена во 1982 година од двајца Австралиски научници, за кое откритие добиле Нобелова награда во 2оо5 година
Бактеријата во 80% од случаевите не предизвикува никакви симптоми, но сепак е причина за повеќе заболувања како што се хроничен гастритис и дуоденитис.
Постојат извесни нејаснотии и за епидемиолошките аспекти на инфекцијата. Така, околу 65% од болните се на возраст од околу 60 години, додека околу 25% се на возраст од околу 30 години. Исто така, невообичаено за оваа инфекција е и нејзиното спонтано адаптирање и ерадицирање, што би значело дека инфективниот агенс го инвадира хуманиот организам во детството, што ги имплицира децата како еден од важните резервоари за бактеријата. Полошиот социјално-економски статус, каков што е најчесто во неразвиените земји, ја зголемува шансата за инфекција. Најчесто тешко е да се утврди вистинскиот пат на пренесување, бидејќи инфекцијата може да опстои со години без симптоми, а најчесто се дијагностицира подоцна во животот. Загадената храна (свежо, недоволно измиено овошје, зеленчук), недоволно чиста вода, валкани раце – се најчести патишта на пренос на оваа инфекција (фекално-орален).
Златно правило е дека при гастритис неопходно е да се конзумира многу свежо овошје и зеленчук. Антиоксидансите кои што се наоѓаат во овошјето и зеленчукот е утврдено дека се многу корисни за намалување на хеликобактер пилори во желудникот. Храната богата со витамини А и Ц треба да зазема поголем дел од исхраната. Исто така, каротеноидите треба да бидат вклучени во изобилство. Храна која што е богата со овие антиоксиданси е: спанаќ, сладок компир, легуминози, моркови, брокула, јаготки. Покрај тоа, исхраната при инфекција со хеликобактер пилори треба да биде богата со растителни влакна од свежото овошје, зеленчук и флавоноиди кои ги има во јаболката, брусницата, кромидот и целерот. Сулфоранот кој што го има во брокулата и карфиолот е многу корисен при третман на оваа бактерија. Исто се препорачува консумација на: целозрнести житарки, зелен лиснат зеленчук, легуминози, сушено овошје.
При евентуалното детектирање на постоење на бактеријата, лекувањето е со т. н. тројна терапија. Оваа терапија подразбира третман со два различни антибиотика и инхибитор на протонска пумпа (ИПП намалува лачење на желудечната киселина). Се препорачува и пробиотик (Lactobacillus reuteri – Pylopass) за време , но и најмалку месец дена после препишаната терапија. Со пробиотикот, против лошата бактерија се бориме со добра бактерија која физичи се врзува за неа и ја инактивира. Со ова се помага ерадикацијата што во поголем дел ја вршат антибиотиците, но драстично се намалуваат симптомите како надуеноста, печењето и мачнината во желудникот, чувството на гадење итн.
Д-р Силвана Трајковска