Прочитајте кои се можностите за имедијатна имплантација, односно имплантација веднаш по вадење на забот
За прв пат Lazzara (1989), ги инсерира имплантите веднаш по екстракцијата на забите и таквиот тип на имплантација го нарекува имедијатна имплантација (Сл.1). Поновите студии даваат податоци за уште поголем степен на преживување на имедијатно поставените импланти и тоа со застапеност од 97.8% (Becker et al. 1994).
Како одговор на често поставуваното прашање: „Дали можам да добијам имплант веднаш по вадењето (екстракцијата) на забот?“, треба да следнува следната констатација: „Секако, ако се исполнети одредени услови со кои е креиран оптимален биолошки фундамент за имедијатна постава на имплантот.“
Правилната дијагноза и поставувањето на индикацијата за имедијатна имплантација претставуваат клучни фактори во понатамошната правилна и успешна изведба на хируршката интервенција.
Неопходна е детална медицинска и дентална евалуација на пациентот, после која следува рентгенолошка евалуација која ни дава информации за состојбата на меките и тврдите ткива околу забот кој е индициран за екстракција. Изборот на адекватен дизајн на хируршкиот резен е особено значаен при имедијатна имплантација во естетската зона.
Во естетската зона треба да се внимава на неколку моменти и тоа: нивото на коска околу соседните заби, линијата на насмевката на пациентот и морфологијата на меките ткива околу забите (црвено-бела естетика). Потребна е и детална анализа на интеримплантното растојание при истовремено имедијатно поставување на поголем број на импланти.
Пациентите со тенка или умерено тенка периимплантна гингива (тенок мекоткивен биотип) покажуваат предиспозиција за мекоткивна рецесија (повлекување на меките ткива околу имплантот) по имплантната инсерција. За да се добие задоволителен естетски резултат во предната забна регија (фронт), неопходно е растојанието од контактната точка на соседните заби до највисоката точка на периимплантната коска да изнесува 5 мм или да има помали вредности. При постоење на поголеми растојанија од контактната точка до интерпроксималната коска се намалуваат шансите за одржување на стабилноста на интерпроксималната папила.
За постигнување на предвидлив резултат по имедијатното имплантирање потребни се точно дефинирани димензии на расположливата коска и тоа 4-5 мм во хоризонтална насока и минимум 10 мм вертикална димензија (односно доволна безбедна оддалеченост на врвот на имплантот во вертикална насока од соседните витални анатомски структури како што се мандибуларниот канал или максиларниот синус).
Колумните на Д-р сци. Даниела Велеска Стевковска
