Дали детските алергии на пеницилин се навистина реални (вистински) Најголемиот дел од пациентите со пеницилинска алергија никогаш не биле подложени на формално тестирање
Алергијата на пеницилин е една од најчестите кога станува збор за лековите со која се соочуваат клиничарите, а присуството на пеницилинска алегрија може значајно да ги промени моделите на препишување на истата. Ова може да резултира со примена на антибиотици со широк спектар на делување за заеднички инфекции подложни на третман со бета-лактамски антибиотици.
Најголемиот дел од пациентите со пеницилинска алергија никогаш не биле подложени на формално тестирање, делумно поради тоа што стандардниот „златен“ тест за пеницилинска аларгија е макотрпен. Тој почнува со поткожен тест, следен од втор тест на посензитивните поткожни слоеви, за да заврши со орален предизвикувачки лек.
Претходните истражувања откриле дека кај повеќе од 90 проценти од возрасните со историја на пеницилинска алергија, за време на хоспитализирање во итната медицинска помош, дале негативни резулати од кожните испитувања. Авторите на оваа студија развиле прашалник со 17 прилози кои се фокусираат на историите на пеницилинска алергија кај децата. Целта на истражувањето било да се создаде алатка кој може да ги идентификува децата со низок ризик од пеницилинска алергија, наспроти нивната историја, при што истражувачите ја оцениле веродостојноста на нивните резулатите, базирајќи се на три спетениот протокол за тестирање за пеницилинска алергија.
Голем дел од децата, за кои родителите пријавиле дека имаат симптоми на пеницилиска алергија, имале негативни резулати за вистинска алергиска реакција на лекот, покажува новата студија, презентирана од Дејвид Вилес (David Vyles), од Медицинскиот колеџ од Висконсин. Меѓу децата кои биле категоризирани со низок ризик од пеницилинска алергија базирана на педијатрискиот прашалник, сите биле негативни за вистинска пеницилинска алергија.
„Нашите резулатите покажуваат дека мнозинството деца имаат осип и чешање како примарен симптом на алергија, велат авторите, напоменувајќи дека во согласност со нивната хипотеза, сите деца со симптоми кои се сметаат за низок степен на вистинска хиперсензитивност со посредство на имуноглобинот Е (IgE), имале негативни разулати за докажана (вистинска) пеницилинска алергија по стандардниот три степен процес на тестирање.
Пеницилинската алергија е една од најчестите пријавувања и нејзиното пријавување влијае на тоа како клиничарите ги третираат пациентите. Според авторите на истражувањето, иако многу деца се пријавуваат со симптоми на пеницилинска алергија кај педијатрите, многу од тие симптоми се со низок ризик за вистинска реакција. Бидејќи педијатрите не можат брзо и безбедно да ја докажат пеницилинската алергија, тие одбегнуваат да им даваат пеницилин на децата со пријавена пеницилиснка алергија, со што многу деца не ја добиваат оптималната антибиотска терапија поради погрешната дијагноза на пеницилиска алергија.
„Златниот“ стандард за дијагностицирање на пеницилинска алергија се состои од тристепен процес на тестирање, во кој подкожниот тест е следен со посензитивено тестирање и завршува со орален предизвикувачки лек, е долготраен и може да биде болен, велат авторите на истражувањето.
Поради тоа, истражувачите имале за цел за утврдат дали прашалникот за алергија со ризик стратификација може да ја идентификува популацијата на деца со низок ризик, кои би можеле да толерираат пеницилин без IgE алергиска реакција. Тие го користеле стандардниот три степен тест за да ја проверат пеницилинска алергија кај деца со идентификуван низок степен, базиран на извештаите од прашалникот.
Тие претпоставувале дека децата кои биле пријавени кај педијатрите со низок степен на симптоми на алергија, можат да добијат негативни резулатите за вистинската пеницилинска хиперсензитивност.
Истражувачите администрирале прашалник за пеницилинска алергија од податоците што родителите ги давале во итните служби како симптоми на алергија на пеницилин. Прашалникот опфаќал долга низа на прашања, како што се: на која возраст било детето кога алергијата била дијагностицира, кој антибиотик го примало детето за време на дијагнозата, индикациите за антибиотскиот третман и кои со кои алергиски симптоми се соочило детето. Студијата опфаќала родители на 597 деца на возраст од 3,5 години до 18 години и истражувачите ги користеле одговорите дадени од родителите, како помош да ги категоризираат степените на ризик за вистинска пеницилинска алергија кај секое дете. Тие ги категоризирале реакциите како низок степен,ако не вклучуваат тешка IgE посредувана реакција или процес на Т клетките. За спротивно, тие ги категоризирале како висок ризик ако се последица на посредство на IgE, како респораторни или васкуларни симптоми или Т клетките, како булозна кожна реакција, што претставувало визик ризик од понатамошна реакција на пеницилинот.
Според авторите, 434 деца (72.6%) имале симптоми со низок ризик од алергија на пеницилин, додека 163 (27.3%) имале најмалку еден висок симптом на ризик од алергија. Кај децата со низок ризик на алергија, 352 родители побарале да се направат тестови за пеницилинска алергија, од кои поради достапноста и подобноста на родителите, само кај 100 деца со низок ризик фактор биле направени тестирања. Најчесто пријавуваните симптоми биле осип и чешање. Кај 92 проценти во случаите, родителите забележале дека матичниот доктор ја дијагностицирал алергијата. Истражувачите ги контактирале матичните доктори на сите 100 деца за да ги потврдат алергиските симптоми и утврдиле дека само кај 14 од децата докторот во терцијалното здравство бил сведок на алергиска реакција. Истражувачите исто така откриле дека сите 100 деца (веројатност 96 до 100%) имале негативен резултат на пеницилинска алергија по земањето орален предизвик. Од тестираните, само три деца биле позитивни на поткожното тестирање, и сите три ги поминале (имале негативен тест) на тестот со орален лек.
Д-р Вилес и колегите на тој начин нагласуваат дека симптомите од низок ризик на пеницилинска алергија кој била пријавена од родителите во педијатриските центри најверојатно не коренсподира со вистинска алергија на лекот.
Бидејќи прашалникот исто така успешно ги идентификувал децата со низок ризик на пеницилинска алергија, авторите го нагласуваат својот потенцијал како безбедна алтернатива за долготрајните и скапи кожни пеницилински тестови во единиците на итната помош.
„Користењето на овој прашалник во педијатриските центри, можат да ја олеснат зголемената употреба на пеницилинските антибиотици од прва линија, смеаат истражувачите.
