Постарите лица со дијабетес тип 2 може да доживеат потешкотии со размислувањето и меморијата.
Дијабетесот се поврзува со одредени компликации како што е болест на бубрезите, но ново истражување покажа дека постарите лица со дијабетес тип 2, исто така, може да доживеат потешкотии со размислувањето и меморијата. Имено, во петгодишната студија, објавена на 13 декември во списанието „Diabetologia“, се дознава дека кај лицата со дијабетес коишто биле предмет на истражување бил забележан пад кај вербалната меморија и флуентноста.
Со користење на магнетна резонанција (МРИ), истражувачите забележале дека мозокот на учесниците имал помал волумен на почетокот на студијата, но стапките на намалувањето на истиот не се разликувале во текот на годините додека траело истражувањето. Истражувачите не нашле врска помеѓу големината на мозокот и проблемите со размислување и меморијата.
„Иако меморијата и извршните функции (вештините за размислување и планирање) се намалија со поголема стапка кај луѓето со дијабетес тип 2, ова не беше поврзано со намалувањето на волуменот на мозокот“, вели авторката на студијата, Микеле Калисаја, соработничка на Универзитетот во Тасманија.
Калисаја напомена дека истражувачите биле изненадени од овој наод. Тие очекувале дека намалениот обем на мозокот би бил карактеристичен за луѓето со проблеми со вербалната меморија и размислувањето. Но таа додаде дека целокупната слика покажува дека дијабетесот тип 2 влијае на функцијата на мозокот заради што може да се очекува односот помеѓу овие два фактори да стане очигледен по подолг временски период.
Претходни истражувања покажале дека постои можност дијабетесот двојно да го зголеми ризикот за деменција кај едно лице. Но иако претходните студии ја покажале врската помеѓу двата фактори, ниедна не докажала дека станува збор за причинско-последична врска. Токму тоа е она што ги поттикнало Калисаја и нејзините колеги да погледнат подлабоко и да дознаат дали волуменот на мозокот може да се крие зад оваа врска.
Детали за студијата
Во истражувањето биле вклучени повеќе од 700 луѓе на возраст помеѓу 55 и 90 години. Во различни периоди во текот на петте години, на учесниците им била правена магнетна резонанција и биле тестирани за нивните вештини за размислување, планирање и меморирање.
Едната половина од испитаниците имала дијабетес тип 2 (348 лица) и нивната просечна возраст изнесувала 68 години. Останатата половина од испитаниците немала дијабетес и имала просечна возраст од 73 години.
Истражувачите откриле дека луѓето со дијабетес имале пониски резултати на тестовите за вербална меморија и флуентност.
„Вербалната меморија е способноста да се потсетиме на зборовите, а вербалната флуентност е мерка за вештините за размислување и планирање. Луѓето кои имаат проблеми во овие области може да ги заборават имињата на луѓето или да имаат проблеми со наоѓање на работите и сл. Луѓето кои имаат проблеми со вербалната флуентност може да имаат потешкотии при планирањето, започнувањето и организирањето на работите“, вели Калисаја.
МРИ скеновите покажале дека луѓето со дијабетес имале помал волумен на мозокот на почетокот на студијата отколку луѓето без дијабетес. Но, тимот на Калисаја не видел докази дека големината на мозокот е директно поврзана со проблемите со размислувањето и меморијата.
Истражувачите потенцираат дека разликите во двете студиски групи може да имаат значајна улога во наодите на студијата. Тие велат дека луѓето во групата со дијабетес имале поголема телесна тежина, повисоко ниво на холестерол и крвен притисок од луѓето во другата група.
