Исхрана по генотип

Способност за контрола на нашето тело . Намалете го ризикот од појава на определени заболувања!!!

Генотип во пракса е група гени која ја поседува една единка, но во овој случај терминот генотип вклучува наша врска со животна средина, влијание на блиско фамилијарно минато и ефекти од нашата пренатална историја.

Од зачнување, детство, младост, зрела старост, преку соодветна исхрана, можеме да ја зајакнеме работата на некои гени, а некои да ги стишаме со што значително можеме да го подобриме здравјето. Всушност, можеме да го промениме однесувањето на нашите гени. Еден дел од таа можност ја има мајката во периодот од 9 месеци пред да се родиме, а голем дел ни припаѓа нам кога ќе се појавиме на свет.

Нашите гени не се фиксен комплет туку динамични и одговараат на влијанијата од надворешната средина, минатото и начинот на исхрана.

Храната влијае на гените. Некои од нас се родени со штедливи гени (гени кои ја ловат секоја калорија и ја складираат во облик на маст). Овие гени треба да се стишаат кога има изобилство на храна. Од друга страна, пак, храна богата со јаглехидрати и прости шеќери ги поттикнува тие гени. Преку внесување на протеини и зголемување на ефикасноста на одговорот на телото на инсулин ги стишуваме штедливите гени. Слично на тоа, некои се родени со реактивни гени кои налагаат нашиот имунолошки систем кога има и најмала закана да реагира. Овие гени предизвикуваат воспаление, оток, болка, зголемување на бројот на  бели крвни зрнца и на најмала провокација. Тие допринесуваат до појава на алергии, астма, ревматоиден артрит и др. Исхрана богата со реактивни протеини како што се глутен, лектини (семки, ореви, зеленчук) ја поттикнува нивната работа.

Цел на исхраната по генотип е: гените кои не прават склони кон заболувања да ги стишаме, а гените кои ни помагаат да се чувствуваме здрави и среќни треба да ги поттикнеме. Исхраната по генотип е создадена за  да го репрограмира одговорот на нашите гени.

Не интересираат нашите гени и нивниот одговор на надворешна средина. Особено не интересира нивниот одговор на оние 9 клучни месеци поминати во матката. Тој пакет – нашиот генетски материјал и неговиот пренатален одговор се вика генотип.

Вашата крвна група ја определува само еден ген (1 од 30000 постоечки), тој маркер ни дава огромна количина на информации, но генотипот одразува активност на многу други гени а не само на оној кој ја одредува крвната група. Значи генотипот ја одразува генетика и епигенетика – интеракција на вашите гени и средината.

Кога се раѓате наследувате еден комплет гени: 1 алела од татко и 1 алела од мајка.

Метилација е еден од начините со кои природатта ги заќутува нашите гени (делови од алелен ген се обложуваат со молекули наречени метилни групи).

Метилацијата се случува во моментот на зачнување во 8 недела од развојот на ембрионот и 1 месец пред раѓање. После тоа се намалува, како старееме нашата ДНК постапно ги губи метил групите. За сега не можеме да го контролираме тоа во моментот на зачнување, но испитувањата покажуваат дека по зачнувањето можеме да поттикнеме нормална метилација на некои гени со правилна исхрана. Правилната исхрана може да предизвика реметилација на различни гени кои сакаме да ги стишаме вклучувајќи ги и штедливите гени, реактивните гени.

Постојат шест генотипа:

ГТ-1 Ловец: пример за реактивен пристап, брзо реагираат на бектерии и вируси, имун систем претерува со својата реакција и се манифестира како алергија, астма…,

ГТ-2 Собирач: имаат штедливи гени чија примарна цел е да ја чуваат секоја калорија,

ГТ-3 Учител: алтруист, подобро поднесуваат бактерии и вируси без манифестирање и симптоми,

ГТ-4 Истражувач: (често леваци, Рх-, асиметрично градени) да се развие искрен и стабилен одговор на промени,

ГТ-5 Војник: штедливи, но не толку како собирач,

ГТ-6 Номад: селективен имунолошки систем, слаба координација помеѓу имунолошкиот, кардиоваскуларниот и нервниот систем.

Генотипот се определува според определени биометриски мерења земајќи ја предвид и фамилијарната анамнеза. Еве некои показатели кои се користат при определување на генотипот и нивната поврзаност со зголемен ризик од определени заболувања:

1. Дали е подолго торзото или нозете

1. Однос должина на нозе и труп го одразува нивото на хормони на раст, особено фактори на раст слични на инсулин (ИГФ-1, ИГФ2). Низок раст и кратки нозе – зголемен ризик од гојазност и дијабет тип 2 во покасни години, кратки нозе – зголемен ризик од коронарни заболувања, висок раст – зголемен ризик од канцер (особено хормонски зависни како што се рак на дојка, простата) што е во врска со високи нивоа на ИГФ-1.
2. Должината на прстите на раката е показател за изложеност на полни хормони. Различната должина на прстите на левата и десната рака е показател за изложеност на стрес.
3. Крвна група и Рх факторот се компоненти за тестирање на степенот на вклопување за определен генотип.
4. Преосетливост на кофеин е показател поврзан со процесот на ацетилација – брзи ацетилатори имаат добра детоксикација, но не ги разградуваат канцерогеите материи од месото, што може да биде причина за појава на канцер на дебелото црево.
5. Обликот на папиларните линии на прстите: На пр: 8 улнарни петљи е показател за склоност кон Алцхајмерова болест, конгнитивни пореметувања итн., повеќе од шест папиларни линии во облик на вртлог е показател за зголемен ризик од рак на дојка, повеќе од три папиларни линии во облик на лак е показател за склоност кон опстипација итн.