Само една повреда на главата може да биде доволна за да ги испреплете тау протеините во вашиот мозок
Една сериозна повреда на черепот може да биде сè што е потребно за да се развие оштетување на нервите за кои се смета дека се одговорни за невродегенеративни состојби како Алцхајмерова болест, според неодамнешната студија.
Повеќето од истражувањата кои се однесуваат на трауматските повреди на главата се фокусирани на нивното невролошко влијание особено кога станува збор за повеќекратини повторувачки повреди, како што се искуствата на спортисти кои се занимаваат со боречки вештини, бокс или фудбалерите. Доказите за штетните ефекти честопати, се засноваат на факти кои се гледаат после смрта. Здружен истражувачки тим од цела Европа и Велика Британија се здружиле за да го разгледаат потенцијалното влијание што може да го има само една единствена несреќа на мозочното ткиво на живите волонтери.
Користејќи скенирање на позитронска емисиона томографија (ПЕТ), истражувачите ги снимале мозоците на 21 волонтер, кои доживеале умерена до тешка повреда на главата до 37 години пред тоа, поради пад, напад или сообраќајна несреќа. Тимот од научници е со став дека повредите на главата имаат трајно влијание врз мозокот – и може да делува штетно децении по првичната повреда.
Десетина од волонтерите вклучени во студијата се квалификувни како хендикепирани врз основа на алгоритам за проценка, а остатокот се етикетирани како „закрепнати“. Оваа трауматска повреда на мозокот потоа беше споредувана со 11 здрави лица без никаква историја за траума на главата.
Во студијата е користена супстанца (флортауципир) која се врзува за протеинот наречен тау, со цела да ја проценат количината на тау протеинот во мозоците на лицата кои преживеале трауматска повреда на главата. Резултатите говореле дека повредените имаат групации од тау протеини концентрирани претежно во белата мозочна маса, во десниот окципитален лобус – задниот дел од мозокот – кај оние кои имале трауматска повреда на мозокот, без оглед на тоа дали биле онеспособени или закрепнале. Истите тие имале поглем степен на оштетени нерви. Никој од здравите индивидуи немал тау групации.
Тау протеините може да се сметаат како скелиња кои помагаат да се стабилизираат клеточните структури, особено невроните.
Кај лица дијагностицирани со Алцхајмерова болест и други невродегенеративни состојби, како што е хронична трауматска енцефалопатија, овие скелиња се појавуваат припиени еден до друг или испреплетени.
Заедно со друг протеин наречен бета-амилоид, тау сврзувањата играат клучна улога во патологијата на заболувања слични на деменција. Точниот механизам како точно доаѓа до мешање на овие два протеини сè уште е прашање на тековна студија. Истражувањата кои се однесуваат на третмани засновани на чистење на бета-амилоидните сврзувања и тау-протеини, до сега биле промашен удар и завршуваа само со сугестии дека дека терба да се направат повеќе анализи.
Фактот дека постои некакаква врска помеѓу нив, ги прави важни маркери за напредок.
Оваа конкретна студија е истрага во рана фаза, базирана на релативно мал број на лица, така што ќе ни требаат повеќе истражувања со сигурност. Исто така, не значи дека една повреда на глава нужно предизвикува долготрајна штета, пропратена со деменција.
„Добро е утврдено дека силен удар врз главата, на пример од сообраќајна несреќа или напад, може да го зголеми ризикот од развој на деменција, но секако, тоа не значи дека сите со повреда на главата ќе добијат деменција“, вели Џејмс Пикет, раководител на истражувања во здружението на Алцхајмерова болест.
Исто така, нема индикации дека самите овие протеински испреплетувања имаат забележително влијание врз меморијата или однесувањето на засегнатите.
Истражувачите веруваат дека ветувачки исход од нивното истражување е методот на скенирање, комбинирање на ПЕТ со хемиски маркер за детектирањена тау структури, каде и колку ги има , при што може да се следат континурано во текот на следните години, со цел да им помогнат на лекарите да ги изберат пациентите кои можат да имаат корист и да ја следат ефикасноста на овие третмани“.
Медицинските професионалци веќе повикуваат на зголемена претпазливост кога станува збор за активности и спортови кои носат ризик од повторувачки удари во главата.
Да се знае фактот дека дури и само еден удар може да доведе до длабоко оштетување на мозокот, го прави поважно од кога и да е затоа што ќе ни помогне да ги развиваме алатките за побрзо дијагностицирање и третман на деменција.
