Виличниот зглобе еден од најкомплексните зглобови во човечкиот организам
Заболувања на виличниот зглоб
Нарушувањата на виличниот зглоб спаѓаат во групата на мускулно-скелетни заболувања, застапени кај 10-15% од популацијата. Дијагнозата е неспецифична бидејќи самиот термин темпоромандибуларни нарушувања опфаќа повеќе од 130 дијагнози на виличните зглобови. Една повеќегодишна студија го докажа и системското влијание на виличните нарушувања врз организмот, па така тие предизвикуваат течење на нос, вртоглавица, зголемено солзење на очите, нарушен вид, а исто така постои поврзаност со депресија и анксиозност.
„Нарушувањата на виличниот зглоб се главна причина за болка која не е од забно потекло во лицевата регија.“
Која е функцијата на виличниот зглоб?
Темпоромандибуларниот зглоб или во буквален превод виличнослепоочен зглоб е зглоб кој ја поврзува долната вилица со слепоочната коска која е дел од черепот. Имаме по еден зглоб на секоја страна на лицето и нивната заедничка, синхронизирана активност ја поместува вилицата напред, назад, на лево и десно и ја отвара и затвора устата.
„Поради големиот спектар на движења за кои е способен овој зглоб, тој е еден од најкомплексните зглобови во човечкиот организам, па поради тоа се присутни голем број на нарушувања кои може да го зафатат зглоб и околните структури.“
Како да препознаете дека имате проблеми со виличниот зглоб?
- Најчесто присутен симптом е пукање и крцкање во зглобот, кое може да биде болно или безболно
- Ограничено и отежнато движење на долната вилица
- Болки во зглобовите, мускулите, лицето, ушите, во вратот и рамениот појас и тензиски главоболки во слепоочната регија
- Зуење во ушите
- Прекумерно трошење на забите
Кои се причините за нарушувањата на виличниот зглоб?
Најчесто тешко се утврдува точната причина за нарушувањата на ТМЗ, ова може да се должи на комбинација од бројни фактори кои физички го оштетуваат зглобот како што се повреда во пределот на зглобот, заболувања на коските, зглобот, мускулите и околните ткива ( на пример остеоартритисот ), постоење на некои парафункции-движења на вилицата кои не се функционални, како што е чкрипење и стискање на забите или бруксизам, гризење на молив, пенкало или нокти. Меѓутоа постојат и психолошки фактори како реакцијата на стрес и постоењето на некои психички нарушувања како депресијата кои влијаат врз појавата на овие заболувања. Истот така и возраста е фактор, па така се јавува кај млади луѓе од 20-40 години, и почесто кај жени.
Како се третираат виличните заболувања?
Терапијата ќе зависи од тоа кој дел од зглобот е зафатен и во колкав степен е неговото оштетување. Сепак во глобала се препорачува носење на акрилатен сплинт кој ќе ја стабилизира положбата на зглобот и меѓувиличните односи, а доколку постојат парафункции ќе ги неутрализира штетните сили и ќе ги заштити забите. Потребна е самоконтрола во текот на денот за да се спречи стискањето на забите, битно е да се напомене дека контактот на забите е потребен само во тек на јадење, во фаза на мирување треба да постои простор меѓу забите, а сите структури на лицевата регија да бидат опуштени. Се препопрачуваат вежби за опуштање и зајакнување на џвакалните мускули, техники за релаксација, јога и медитација за менаџирање на стресот, физиотерапија со ултразвук, загревање, употреба на ласери. Може да се користат и лекови за релаксација на мускулите, а аналгетици во акутна фаза на болеста. Не се препорачува употреба на гуми за џвакање, како и цигари и алкохол. Главниот акцент се става на намалување на стресното живеење бидејќи се чини дека тоа има голем ефект врз нарушувањата на виличниот зглоб.
