Бактериите кои се присутни во вагиналниот мукус се разликуваат кај жени кои не се во менопауза и оние кои поминале низ менопаузата
Бактериите кои го населуваат вагиналниот тракт играат голема улога во одржувањето на здравјето и превенцијата на инфекции. Повеќе од 50 микробни видови се пронајдени во вагиналниот тракт. Студиите in vitro и кај луѓето покажале дека микробиотисот со повеќе видови, обично е поврзан со бактериска вагиноза и е присутен во густите биофилмови, додека доминантната микробиота на лактобацили може да биде ретко распределена на епителот. За споредба, гастро интестиналниот тракт е населен со повеќе од 800 видови микроорганизми, од кои повеќето се излачуваат со измет. И покрај близината на вагината и анусот, разновидноста на бактериите кои се присутни во вагината е многу помала отколку во цревата.
Видовите кои се присутни во вагиналниот мукус се разликуваат кај жени кои не се во менопауза и оние кои поминале низ менопаузата. Флората кај здрави предменопаузални жени генерално доминираат видови Lactobacillus, од кои L. iners, L. crispatus, L. gasseri, L. jenesenii, L. acidophilus, L. fermentum, L. plantarum, L бревис, L. casei, L. vaginalis, L. delbrueckii, L. salivarius, L. reuteri, и L. Rhamnosus.
Факторите како што се хормоналните промени (особено естрогенот), вагиналната pH вредност и содржината на гликоген можат да влијаат врз способноста на лактобацилите да се придржуваат до епителните клетки и да ја колонизираат вагината. Менструалниот циклус, исто така, може да предизвика промени во вагината микрофлора, со високи концентрации на естроген се зголемува прилепувањето на лактобацили во вагиналните епителни клетки. Со намалувањето на естрогенските нивоа во менопаузата, се намалуваат и лактобацилите присутни во вагиналниот тракт на постменопаузалните жени.
Постменопаузалните жени се повеќе подложни на урогенитални инфекции, поддржувајќи ја теоријата дека колонизацијата на вагината од комензалниот лактобацили служи како заштита од овие патогени. Иако методите со кои овие организми го прават ова сè уште се нејасни, се чини дека вклучуваат способност да се придржуваат до и да го населат вагиналниот епител, за да ги инхибираат патогените со цел да се намали патогената вируленција, и да се модулираат одбранбените системи. Бидејќи антимикробниот третман на урогениталните инфекции не е секогаш ефикасен, алтернативните лекови се од интерес за пациентите. Се претпоставува дека рецидивите се должат на антимикробните лекови кои не успеваат да ги искоренат патогените.
Млади девојки кои страдаат од инфекции на уринарниот тракт имаат поголема веројатност да имаат повторливи епизоди во зрелоста, а во целост, многу пациенти со инфекции на уринарен тракт и бактериска вагиноза, како и габични инфекции ке имаат повторување.
Механизмот на дејство на пробиотиците функционираат како антиинфективни одбрани сè уште не се целосно познати. Се претпоставува дека механизмот на дејство на пробиотиците вклучува производство на антимикробни фактори и одржување на вагинален pH од ≤4,5. Исто така тие ја намалуваат површинската тензија и ја намалуваат способноста на патогените да се прилепуваат. Многу студии сугерираат дека присуството на вагинални лактобацили кои произведуваат H2O2 може да го штитат БВ, иако некои студии не ја поддржуваат оваа хипотеза. Студиите на in vitro сугерираат дека одредени специфични видови на лактобацили можат да уништат одредени бактерии кон вагиналниот епител и/или да произведуваат H2O2, млечна киселина и/или бактериоцини, кои го инхибираат растот на бактериите кои предизвикуваат бактериска вагиноза. Клиничките испитувања покажаа дека интра-вагиналната администрација на Lactobacillus acidophilus за 6-12 дена, или орална администрација на L. acidophilus или Lactobacillus rhamnosus и Lactobacillus fermentum за 2 месеци, резултираше со лекување на бактериска вагиноза .
Д-р Гордана Шалиевска Павлеска – спец. гинеколог
