Инфекција со Helicobacter Pylori – постои ли вистинско решение?
Уште од нејзиното откривање во 1982 година, од страна на Австралиските научници Маршал и Ворен, како бактерија присутна во горните делови од дигестивниот систем каj повеќе од 80% од светската популација, Helicobacter pylori сеуште е предмет на интерес и истражувања од страна на научната јавност. Иако за поголемиот дел од луѓето е безопасна и не предизвикува никакви здравствени проблеми, сепак појавата на гастритис, чир на желудникот па дури и карцином се повеќе се доведуваат во врска со нејзиното присуство во организмот.
Што претставува всушност Helicobacter pylori и како е нејзиниот ефект врз желудникот?
Helicobacter pylori е Грам негативна, спирална бактерија која живее во желудникот на човекот. Адаптирана е за живот во кисела средина, со способност да го лачи ензимот уреаза, кој ја катализира реакцијата на хидролиза на уреата во амонијак, на што се должи и нејзината резистенција кон гастричната HCl (хлороводородна киселина). Со тоа создава базни услови, во кои исто така лесно се адаптира. Таа има флагели кои и овозможуваат задржување на слузокожата на желудникот. Цитотоксините кои ги создава, како и веќе создадениот амонијак го раградуваат заштитниот мукозен слој кој ја штити слузокожата од гастричната киселина. На тој начин се предизвикува воспаление и оштетување на клетките од желудочната лигавица т. е се јавуваат и првите стомачни проблеми. Се манифестираат со гастрична болка, жарење и печење во пределот на желудникот, киселини, чувство на надуеност, гадење и повраќање.
Како се утврдува присуството на Helicobacter pylori?
Биопсијата претставува инвазивна метода, но и најсигурен начин за дијагностицирање на Helicobacter pylori. Во пракса точната концентрација на бактеријата најчесто се докажува преку анализа на крвта и фецесот. Со серолошкото тестирање се мерат антителата во крвта, а со анализата на фецесот се докажува присуството на антиген на Helicobacter pylori. Уреа издишниот тест (УИТ) спаѓа во групата на неинвазивни тестови за докажување на инфекција со Helicobacter pylori. Се заснова на способноста на бактеријата Helicobacter pylori за хидролиза на уреата до CO2 и амонијак. Пред тестирањето потребно е да се прекине третманот со ИПП (пр. пантопразол, есомепразол) и антибиотици во времетраење од 2 до 4 недели. Важно е да се напомене дека кога пациентот еднаш бил лекуван од Helicobacter pylori, следењето или повторното тестирање за присуството на бактеријата се врши само со неинванзивни тестови – Уреа издишен тест или испитување на антигени во измет. Тестирањето со крв (серолошкиот тест) не е соодветен избор за контрола на инфекцијата по применета терапија.
Зошто е важен третманот на инфекцијата со Helicobacter pylori?
Третманот е важен бидејќи присуството на Helicobacter pylori води кон појава на сериозни дигестивни заболувањa. Helicobacter pylori е главната причина за гастритис – воспаление на слузницата на желудникот. Пациентите се жалат на гастрична болка, жарење и печење во пределот на желудникот, надуеност, па и гадење и повраќање. Ако не се лекува акутната форма, лесно преминува во хроничен гастритис кој понатаму предизвикува околу 90% од случаите на чир на дванасетпалачното црево и околу 80% од гастричните улкуси. Кај 2% од инфицираните се развива аденокарцином на желудникот. Helicobacter pylori исто така, може да предизвика голем број други проблеми кои не се директно поврзани со варењето на храната, како што се кардиоваскуларни тегоби, главоболки, како и нарушување на циркулацијата во рацете и нозете.
Која е терапија се покажала најсоодветна во ерадикацијата на оваа бактерија од човечкото тело?
Терапијата за ерадикација на оваа бактерија е во постојан еволутивен развој уште од нејзиното откривање. Трае од 7-14 дена во зависност од лековите кои се употребуваат. Доколку е успешна, повторна инфекција со H. pylori е исклучително ретка. Повторна појава на инфекција со H. pylori најчесто претставува реактивирање на првичната бактерија. Долго време „популарна“ беше т. н тројна терапија која вклучува инхибитор на протонска пумпа (пр: Омепразол, Лансопразол, Пантопразол) за регулирање на желудочната секреција на HCl плус два антибиотика (обично Кларитромицин и Амоксицилин). Последните препораки вклучуваат употреба и на трет антибиотик (Левофлоксацин), па имаме четворна терапија. Сепак според најновите смерници она што во голема мера го одредува успехот на терапијата е и примената на соодветни пробиотици, заедно со гореспоменатите лекови. Pylopass е единствен сој на пробиотска бактерија Lactobacillus reuteri која специфично коагрегира со Helicobacter pylori во стомакот. Lactobacillus reuteri со коагрегација за себе го врзува H. pylori при што го отстранува од мукозата на желудочниот епител, а потоа овие агрегати во кои се наоѓа инактивираната H. Pylori физички се елиминираат од организмот преку фецесот. На ваков начин значително се намалува концентрацијата на бактеријата во желудникот и со овој синергизам меѓу пробиотикот и антибиотикот ерадикацијата е значајно поуспешна.
Можна ли е замена на конвенционалната терапија со природни препарати и колку се тие ефикасни?
Како што веќе споменавме, комбинацијата од традиционално употребуваните PPI, антиботици со пробиотик (Lactobacillus reuteri) веќе е неминовност која гарантира успешно лекување. Пробиотикот се препорачува и после препишаната терапија од 7-14 дена да се применува барем уште еден месец. Покрај директното дејство врз H. Pylori, тој позитивно влијае на обновувањето на нормалната дигестивна микрофлора (добрите бактерии во ГИТ) која е нарушена со антибиотската терапија. Со тоа се намалува ризикот од дијареа која е честа нус појава при земање антибиотици и се нормализираат метаболитичките процеси во цревата. Доколку серолошкиот тест покаже вредности малку над дозволените (<1. 1 U/ml) ерадикацијата може успешно да се изврши и само со препарат кој го содржи пробиотикот Lactobacillus reuteri (пр: HELICOBalans). Пробиотската терапија е прв и единствен избор кај пациенти кои не поднесуваат антибиотици заради нивните штетни ефекти или алергија, а исто така може да се употребува и кај бремени жени и деца. Доилките исто така можат да користат HELICOBalans бидејќи не постои можност за излачување на пробиотици во мајчиното млеко.
