Функцијата на носот е да го направи воздухот што го дишеме топол и влажен, така што кога ќе стигне до бели дробови, да не ги иритира белодробните клетки
Ринореа и кивање се симптоми кои се јавувуваат при многу состојби, нивната појава не мора да значи дека станува збор за болест или алергија. Познавањето на нормалата физиологија на носот може да спречи не рационална употреба на антибиотици и други лекови кои се користат при настинка и грип.Ова се нарекува „ринитис индуциран од студ“ или „скијачки нос“. По често им се случува на луѓето кои имаат астма, егзема и поленска треска.
Функцијата на носот е да го направи воздухот што го дишеме топол и влажен, така што кога ќе стигне до бели дробови, да не ги иритира белодробните клетки. При појава на ниски температури, без оглед на тоа колку е ниска надворешната температура воздухот кога стигнува во назофаринкс веќе е загреан со температура околу 26°C, и може да достигне до 30°C.
Што се однесува до влажноста на воздухот таа е околу 100 проценти, без оглед на тоа колку е студен воздухот што го вдишуваме.
Како се случува тоа?
Студениот, сув воздух ги стимулира нервите во носот, кои испраќаат порака до мозокот. Како одговор на ваквиот импулс, мозокот реагира со зголемување на протокот на крв во носот, а дилатираните крвни садови го загреваат воздухот што минува над нив. Второ, слузните жлезди се активираат и произведуваат повеќе слуз за да се обезбеди влага за воздухот кој влегува во носот.
Студениот, сув воздух, ги стимулира клетките на имуниот систем – мастоцити (наречени „лаброцити“) во носот. Овие клетки го активираат производството на поголема количина на течност во носот со цел навлажнување на воздухот. Се проценува дека може да изгубиме до 300-400 мл течност дневно низ носот, токму заради оваа негова функција.
Кога компензаторниот механизам е премногу активен, се создава влага поголема од онаа што е потребна за да се навлажни студениот, сув воздух и затоа вишокот влага капе од ноздрите.
Мастоцитните клетки се почувствителни кај лицата со астма и алергии, а крвните садови се по реактивни кај оние лица кои се чувствителни на иритансите од околината и температурните промени. Значи, назалната конгестија, па дури и кивање може да биде предизвикана од ладниот воздух.
За третманот на овој тип на ринитис обично не се потребни лекови. Иако употребата на антихолинергици (лекови кои ги блокираат нервните импулси) и антиинфламаторни назални спрејови, како што се атропин и ипратропиум, имаат одреден успех според некои клинички студии.