Способноста да се утврди точното време на смртта, несомнено ќе биде корисна алатка во форензичките анализи, а со самото тоа што ќе може да се утврдат причините за наставување на смртта со помош на гените, ќе се елиминира поголемиот дел од неизвесноста кај кривичните истраги, а можеби истите да ги забрза
Секоја информација за нас е запишана во гените, и согласно на ова, може да се каже дека гените исто така можат да дадат приближно време кога настапила смртта.
Студија на Центарот за геномска регулација во Барселона, Шпанија, ја истражувала генската активност која се јавува во човековото тело по смртта и открила различни модели кои можат да се следат до времето на настанување на смртта кај некое лице.
Резултатите, објавени во списанието Nature Communications, доаѓааат од комбинацијата на детална анализа на примерокот и машинското учење.
Во насока на утврдување на промените на генската активност која се појавува по смртта билогот Родерик Гигу (Roderic Guigó) заедно со колегите земале 9000 примероци од ткивото од 39 донатори. Тие излегле со информација за времето на смртта на донорот и кога биле зачувани примероците.
Одговорот на смртта на организмот е доста специфичен за ткивото, вели Гигу, напоменувајќи дека по смртта преку 600 мускулни гени имаа зголемување или намалување на активностите, додека има минимални промени во генската активност на мозокот или слезината.
Гигу и неговиот тим користеле уникатни модели на промени за секое ткиво посебно за да се вратат назад во времето на настанување на смртта. Со цел да се измери точно колку може да се предвиди ваквото предвидување, тие развиле модел на машинско учење, кој ги анализирал моделите на генска активност на 399 лица. Софтверот кој бил развиен, го тестирале за да можат да го предвидат времето на настанување на смрт на други 129 лица, покажал дека поголемиот дел од зголемувањето или намалувањето на генската активност се случуваат во период од седум до четиринаесет часа по смртта. Еден примерок е во крвта, каде што намалувањето на генската активност е инволвирана во производство на ДНК, имунолошкиот одговор и метаболизмот, покажал дека времето на смртта е околу шест часа пред да бидат зачувани примероците.
Студијата на Гигу и неговиот тим, била возможна благодарејќи на неодамнешните достигнувања во генетската анализа, поврзана со студиите на човечкиот геном. Во секој случај , неговата работа е само почеток на тоа што можат научниците да го достигнат со користење (употреба) на геномски траги (индиции).
Во овој момент, нашата програма е само академска вежба, вели Гигу, додавајќи дека тоа може да биде возможно генските промени да дадат свој „печат“ кој ќе укажува на причината за настанување на смртта.
Способноста да се утврди точното време на смртта, несомнено ќе биде корисна алатка во форензичките анализи, а со самото тоа што ќе може да се утврдат причините за наставување на смртта со помош на гените, ќе се елиминира поголемиот дел од неизвесноста кај кривичните истраги, а можеби истите да ги забрза.
