Стравот од голтањето е релативно ретка и доста специфична фобија. Понекогаш се меша со псевдодисфагија или страв од задушување.
Храната и водата се од суштинско значење за одржување на здрав начин на живот, и сите луѓе ги земаат секојдневно. Сега, само замислете дека не сте во состојба да правите ништо од ова, бидејќи се плашите да јадете и стравот е вистински и екстремен. Присуството на ирационален страв од голтање и јадење кај човекот, се нарекува фагофобија. За жал оваа состојба може да доведе до прилично сериозни психички и физички компликации како и во општата здравствена состојба.
Стравот од голтањето е релативно ретка и доста специфична фобија. Понекогаш се меша со псевдодисфагија или страв од задушување. Основната разлика е дека луѓето со фагофобија се плашат од дејството на голтање, додека оние со псевдодисфагија се плашат дека голтањето ќе доведе до задушување. И двете состојби понекогаш се мешаат со медицински состојби како дисфагија и одинофагија кај кои физиолошка дисфункција води до тешко или болно голтање. При овие состојби луѓето едноставно се стремат да голтаат безболно, а кај фагофобијата не сакаат да голтаат, преплашени од самиот чин на голтање. Нарушувањето може да предизвика последици на нормалното хранење на различни начини. Пациентите може да избегнуваат одредени видови текстури и храна, да џвакаат премногу храна и да се жалаат на нејзино залепување на хранопровод. Сите овие симптоми може да создадат покачено нивоа на анксиозност и да ги натераат страдалниците да се изолираат од околината за време на оброк. Така излегува дека и покрај сите други штети, исто така може да доведе до социјална изолација. Пациентите кои страдаат од фагофобија, често можат да го поврзат почетокот на симптомите со единечен или серија од трауматски настани, вклучувајќи го чинот на исхрана. Примерите може да вклучат задушување, регургитација или други негативни искуства. Симптомите можат постојано да се влошуваат, што доведува до влошување на квалитетот на живот на засегнатиот. Кај пациентите кои активно бараат помош во лекувањето на оваа состојба, често се сретнуваме со фрустрација и разочарување од здравствените професионалци. Тоа во голема мера се должи на фактот дека традиционалните методи за проценување не успеваат да идентификуваат некоја физиолошка причина за дисфункција.
Стравот, предизвикува уште поголем страв.
Анксиозноста и тензиите често се чувствуваат како грутка во грлото, бидејќи анксиозноста всушност може да доведе до контракција на мускулите на грлото. Оние што се плашат од голтање честопати се физички неспособни да го направат тоа. Тоа, од своја страна, може да го продлабочи стравот, создавајќи циклус кој е тешко да се прекине.
За да се дијагностицира фагофобија треба да се извршат прегледи од медицински лица, кои ќе ја исклучат можноста за постоење на физички причини за стравот и неможноста да се проголта.
Симптоми на фагофобија:
- Неможност да се земаат апчиња и други лекови;
- Нагло губење на интерес за повеќето видови на храна и течности;
- Видливо губење на тежината;
- Зголемување на општата анксиозност или депресија.
Сосема нови истражувања направени во САД, откриваат дека во некои случаи во мозоците на луѓето со фагофобија имаат измени во областа, која е одговорна за хранопроводот и неговата чувствителност. А кај 13% од пациентите дијагностицирани со фобиите, при подетални истражувања им се откривани некакви видливи објективни и или структурни аномалии.
Третман
Речиси секогаш во режимот на исхрана кај оние кои се справуваат со овој проблем се воведуваат меки храни и течности, за да се олесни стравот од голтање и исхрана. Главниот фокус на бихејвиоралната терапија кај фагофобија е џвакање и увереноста дека храната може да биде лесна за апсорпција, особено ако ја следи голтка вода. Со зголемување на самодовербата густината на храната се зголемува, додека пациентот не стане целосно сигурен во можноста да голта.
