БХП предизвикува задржување на урината назад во мочниот меур што доведува до потреба од почесто уринирање преку ден и во текот на ноќта
Бенигна хиперплазија на простата – БХП претставува немалигно (неканцерогено) зголемување на простатата, чија фреквенција се зголемува со возрaстa. Почнува по 45-тата година, а максимумот го постигнува во осмата деценија. Симптомите се јавуваат во долниот дел од уринарниот тракт како резултат на зголемување на простатата и попречување на протокот на урината од мочниот меур преку мочниот канал кон надвор. Тоа може да предизвика ретенција на урината назад во мочниот меур (задржување) што доведува до потреба од почесто уринирање преку ден и во текот на ноќта.
Други симптоми се бавен проток на урина, потреби од итно мокрење, тешкотии во мокрењето, и испрекинато мокрење. Зголемувањето на простатата настанува како резултат на дејството на машкиот полов хормон дихидротестостерон (ДХТ).
Лекови од избор за третман на БХП се:
- Инхибиторите на 5 алфа редуктаза ја блокираат конверзијата на тестостеронот во активната форма дихидротестостерон. Зголемувањето на простатата е директно зависно од ДХТ, така што овие лекови ја намалуваат големината на простатата за околу 25% за 6 до 12 месеци. Поради оваа причина подобрувањето на симптомите се гледа по подолго време. Лекови од избор во оваа група се: финастерид и дутастерид;
- Алфа блокатори – ја релаксираат мазната мускулатура на простатата и врвот на мочниот меур и помагаат во ослободување на урината предизвикана од опструкцијата на БХП. Најчести користени алфа блокатори во БХП се тамсулозин, алфусозин, терасозин и др. Овие лекови генерално доведуваат до подобрување на симптомите во рок од неколку недели.
Доколку и покрај медикаментозната терапија, БХП има прогресивна природа, тогаш се применуваат и одредени хирушки интервенции.
Златен стандард во хируршкиот третман на БПХ претставува трансуретралната ресекција на простатата (ТУР – П). Кај простатите со големина над 80 ццм, метода на избор е отворената трансвезикална простатектомија. Како компликација од овие процедури може да се јави јатрогена уринарна инконтиненција поради повреда на сфинктерниот механизам.
Друг тип на инконтинеција на урина која се јавува БПХ е таканаречената overflow (преливна) инконтинеција. Се среќава кај случаи со изразити и нетретирани опструктивни симптоми.
Инконтиненцијата е неспособност за контрола на урината т.е. неволно испуштање на урината.
Постојат неколку видови на инконтиненција:
- Стрес инконтиненција;
- Ургентна инконтиненција;
- Overflow (преливна) инконтиненција;
- Неуропатска инконтинеција.
Терапијата на уринарна инконтиненција опфаќа повеќе методи: кегелови вежби, електрична стимулација, медикаметозна терапија и хируршки интервенции.
Од медикаметозната терапија најчесто употребувани лекови се:
- Антихолинергици/Антимускариници. Помагаат во смирување на хиперактивен мочен меур така да се многу ефикасни кај ургентна инконтиненција. Најчести лекови од оваа група се: solifenacin, oxybutynin, tolterodin, darifenacin, fesoterodin, trospium;
- Imipramin. Трицикличен антидепресив кој може да се користи за лечење на комбинирана инконтиненција;
- Setin. Се користи за лечење на стресна инконтиненција.
Д-р Влатко Ристов – специјалист уролог
