Кога возрасните и детето се гледаат едни со други, тие ја сигнализираат нивната достапност и намера да комуницираат едни со други
Kога постои комуникација помеѓу родителот и детето, нивното однесување се синхронизира на различно ниво, вклучувајќи ги и нивните погледи, емоции и одчукувањето на срцето, но малку е познато дали се синхронизира и нивната мозочна активност.
Мозочните бранови ја одразуваат активноста на милиони неврони кои учествуваат во пренесување на информацијата помеѓу различните региони на мозокот. Досегашните сознанија се дека кога двајца возрасни зборуваат еден со друг, комуникацијата е поуспешна ако нивните мозочни бранови се синхронизирани.
Истражувачите во лабораторијата Baby-LINC на Универзитетот во Кембриџ спровеле студија за да истражат дали новороденчињата можат да ги синхронизираат нивните мозочни бранови со возрасните – и дали контакт со очите може да влијае на тоа. Резултатите се објавени во Зборникот на Националната академија на науките (PNAS).
Направени биле два експерименти. Тимот научници ги анализирал мозочните бранови на 36 бебиња (17 во првиот експеримент и 19 во вториот) со помош на електроенцефалографија (ЕЕГ), која ја забележува мозочната активност. Тие ја споредувле активноста на мозокот помеѓу доенчињата и активноста на мозокот на возрасните во моментот кога возрасните им пејат детски песнички на бебињата.
Во првиот од двата експерименти, на бебето му било пуштено видео од возрасен кој пее песна. Прво, возрасниот – (чија мозочна активност веќе била снимена) – гледал директно во новороденчето. Потоа, возрасниот ја свртел главата за да го избегне погледот, додека сеуште пее детски песни. Конечно, возрасниот ја свртел главата, но неговитее очи погледнале директно во очите на новороденото.
Како што се очекувало, истражувачите откриле дека мозочните бранови на новороденчињата се по синхронизирани со возрасните кога погледот на возрасниот се сретнува со тој на детето. Нај голема синхронизација настанала кога возрасниот повторно ја вртел главата, за кое научниците објаснуваат дека се случило заради тоа што со вртење на главата, интенционо се дава сигнал на детето дека возрасниот има намера да комуницира со него.
Во вториот експеримент, вистински возрасен го заменил видеото. Тој додека пеел или директно погледнувал во бебето или го вртел својот поглед настрана додека пее детски песни.
Новороденчињата и возрасните станале по синхронизирани во активноста на мозокот на другите кога се воспоставувал заеднички контакт со очите. Синхронизацијата била особено изразена кога била споделена намерата за комуникација.
За да се измери намерата на доенчињата да комуницираат, истражувачите мереле колку „вокализации“ се доставуваат до експериментаторот. Како што било предвидено, доенчињата направиле поголеми напори да комуницираат, правејќи повеќе „вокализации“, кога возрасните правеле директен контакт со очите. Дечињата кои направиле подолги вокализации исто така имале повисока синхронизација на мозочните бранови со возрасните.
Главниот автор на студијата Д-р Викторија Леонг споделува дека Кога возрасните и новородените се гледаат едни со други, тие тогаш ја сигнализираат нивната достапност и намера да комуницираат. Откривме дека мозокот и на децата и на возрасните реагира со поголема синхронизација кога тие се погледнуваат во очи.
Овој механизам може да ги подготви родителите и бебињата да комуницираат преку синхронизација знаејќи кога да зборуваат и кога да слушаат, што ќе го направи учењето на нови работи поефективно.
