Зголемувањето на инсулинот, што произлегува од преголемата потрошувачка на едноставни јаглехидрати, како што се компирот, пченицата, оризот и пченката, резултира со акумулација на масностии која е посебно висцерална и абдоминална. Инсулинот, исто така има штетни ефекти во производството на хормони, а адипозните клетки во масното ткиво го зголемува хроничното воспаление низ телото, што е уште една ризик фактор за неколку вида на рак
Согласно проценката на Европското здружение за медицинска онкологија, централната гојазност која е дефинирана како висок сооднос на масното ткиво со периферната маснотија, ги класифицира жените во постменопауза со повисок ризик од дијагностицирање на рак. Според еден од истражувачите Лине Маерск Стаунструп, од Херлев, Данска резулатите даваат нов патоказ кон контролата на тежината кај жените од оваа возрасна група, кои се подлежи на зголемување на телесната тежина во делот на абдоменот, додавајќи дека при проценка на ризокот од рак, БМИ и процентот на маснотиите, може да не се адекватни мерки, бидејќи тие не успеваат да ја проценат распределбата на маснотиите. „Мастите не значат само дебело, туку е значајно и каде се складираат во вашето тело“, вели Стаунструп, додавајќи дека истражувањето покажува дека одбегнувањето на централната гојазност може да се смета како најдобра превенција.
Студијата за проспективен епидемиолошки ризик фактор, е набљудувачка студија да го подобри разбиорањето на болестите поврзани со стареењето кај Данските жени во постменопауза. Од 1999 година до 2001 година,биле вклучени во истражувањето 5855 жени со просечна старост на 71 година. Истражувачите за цело време имале пристап до медицинските и демографските податоци. Двојаната рентген апсорптиометрија (Dual-energy x-ray absorptiometry DXA) била направена на самиот почеток на истражувањето. Според авторите на истражувањето скеновите од DXA даваат најточен начин за мерење на коскената маса, маснотиите во коските и масата на маснотиите.
Податоците биле подгрупирани во три различни категории: рак на градите/јајниците, рак на белите дробови/гастроинтестинални и други видови канцер. Кокс моделите на пропорционални опасности биле користени за да се испита врската/поврзаноста на транспорт на телесните масти и ризикот за појава на рак, прилагодени за стандардните ризик фактори, вклучувајќи го и БМИ. Дијагнозите на рак и информациите за смртни случаи биле обезбедени од различни бази на податоци до 2012 година, а средното следење на случаите изнесувало 12 години. Користејќи ги информациите од националниот регистер на канцер, истражувачите пријавиле 811 пациентки со рак и покажале дека централната гојазност е значителен независен индикатор во дијасностицирањето на канцер до 12 години по основната состојба (ризик сооднос (HR), 1.30; интервал на доверба (CI), 1.11 до 1.52; P < .001). Изненадувачки, забележува Стаунструп, ниту БМИ ниту процентот на масностии не претставувале значителен ризик за дијагностицирење на канцер. Поточно, имало 293 случаи со рак на гради или јајници, 345 случаи со рак на белите дробови и гастроинтестиален канцер и 173 слуачи со други типови на рак. Меѓу овие рак-групи, централната гојазност била ризик само за дијагностицирање на рак на белите дробови и гастроинтестиален рак. Стаунструп вели дека било изненадување што централната гојазност не бил независен ризик фактор за дијагностицирање на рак на градите и јајниците. Истражувачите утврдиле дека само канцерот на белите дробови и гастроинтестиалниот рак, е поврзан со централната гојазност ( за рак на белите дробови HR, 1.68 [95% CI, 1.12 – 2.53; P < .05; за гастроинтестиалниот канцер HR, 1.34 [95% CI, 1 to 1.8; P < .05). Дополнителните фактори за ризик од рак биле постарата возраст, примање заменска хормонска терапија и пушењето, но по прилагодувањето на оваие ризик фактори, соодносот на масностиите останал како незавиен ризик фактор.
Според Стаунструп, просечните повозрасни жени, можат многу да ги користат добиените информации од истражувањето, бидејќи е познато дека транзицијата во менопаузата иницира промена на телесните масти кон централната преградна површина. „Затоа постарите жени треба да бидат особено свени за нивниот животен стил кога пристапуваат кон возраста на пременопаузата, заклучува Стаунструп, напоменувајќи дека докторите можат дополнително да ги искористат овие информации за превентивен разговор со жени кои се излежени на поголем ризик од рак.
Коментирајќи ја студијата, д-р Андра Де Ценси, од болницата Галиера, во Џенова, Италија, вели дека истражувањето дава важна потврда за улогата на дебелината и особено на инсулинската резинстентност во етиологијата на неколку видови канцер.
„Додека дебелината и претходно беше поврзана со ризикот од рак, поврзаноста со ракот на белите дробови е новост и е интригантна, вели Де Ценси, објаснувајќи дека зголемувањето на инсулинот, што произлегува од преголемата потрошувачка на едноставни јаглехидрати, како што се компирот, пченицата, оризот и пченката, резултира со акумулација на масностии која е посебно висцерална и абдоминална. Инсулинот, вели таа, исто така има штетни ефекти во производството на хормони, а адипозните клетки во масното ткиво го зголемува хроничното воспаление низ телото, што е уште една ризик фактор за неколку вида на рак.
Де Ценси вели дека овие податоци им ја отвораат вратата на докторите да иницираат бројни интервенции кај пациенти со гојазност. Покрај губењето на маснотиите со диета и вежбање, може да постои и потенцијална улога на лекарствата за дијабет, како на пример метформин, кој може да ги намали ефектот на инсулинот и да придонесе за превенција од канцер.
