Општи карактеристики на бариерните мембрани кои се користат кај техниките на зголемување на алвеоларниот гребен (аугментативни технки)
Двете претходно опишани техники на коскена аугментација (GTR – guided tissue regeneration и guided bone regeneration – GBR) се базираат на исти принципи, односно користат графт материјали – ,,вештачка коска” и ресорптивни или нересорптивни мембрани за да го заштитат крвниот коагулум, да ја спречат миграцијата на графт материјалот, да го зачуваат и одржат биолошкиот простор во дефектот и да го прoмовираат растот на остеогени клетки истовремено превенирајќи ја миграцијата на т.н ,,непосакувани клетки” од околните меки ткива. Регенеративните техники можат да се аплицираат на постектракционите рани, кај хоризонталната или вертикалната аугментација на резидуалниот алвеоларен гребен и при корекција на дехисценциите или фенестрационите дефекти. Големината на дефектот влијае на капацитетот за коскена регенерација. Затоа во такви клинички случаи за регенерација на големи коскени дефекти се препорачува комбинирана употреба на коскени графтови со бариерни мембрани.
Некои карактеристики на ресорптивните и нересорптивните мембрани:
- Биокомпатибилност;
- Стабилност на материјалот при обезбедувањето на бариерната функција;
- Одржување на простор – „space maintenance“;
- Ексклузија на клетки од околните меки ткива (спречување на нивно враснување во коскениот дефект)
- Лесна манипулативност.
Како претставници од нересорптивните мембрани можеме да ги наброиме: PTFE (politetrafluoroetilen), PTFE – збогатена со титаниум, PTFE со висок дензитет, титаниумска мембрана. PTFE мембраните со висок дензитет покажуваат минимален степен на инфламација при експонирање на оралната прзанина. Титаниумската мембрана ја минимизира страничната миграција на графт материјалите обезбедувајќи максимална „in situ“ количина на графт материјал. Овој тип на титаниумски мембрани го превенираат колабирањето на обезбедениот биолошки простор кој е чест кај другите конвенционални мембрани.
Во лимитации на нересорптивни мембрани се вбројува потребата од повторна хируршка интервенција за нивно отстранување, со додатен ризик за загуба на дел од новорегенерираната коска поради повторната флап елевацијата (re-entery).
Ресорптивните мембрани најчесто по состав се природни колагени мембрани од анимално потекло или синтетски мембрани (алифатични полиестери, полилактични или полигликолни кополимери). Ресорпцијата на мембраните зависи од типот на материјалот како и од локалните фактори, како што е на пример локалниот Ph. Колагените мембрани се ресорбираат по пат на ензимска деградација, додека синтетските мембрани се разградуваат по пат на хидролиза. Колагените мембрани даваат добар мекоткивен одговор и ја промовираат остеобласт пролиферацијата.
Како лимитација на ресорптивните мембрани се опишува намалената способност за одржување на адекватен биолошки простор за коскена и мекоткивна регенерација. Деградацијата на синтетичките мембрани во одредени случаи го зголемува мекоткивниот инфламаторен одговор што резултира со ресорпција на дел од новорегенерираното коскено ткиво.
