Цел на дијагностичката медицина е да биде во состојба да ги дијагностицира медицинските проблеми што е можно побрзо, овозможувајќи им на лекарите за лекување на пациентите пред да можат да се случат било какви неповратни или долготрајни оштетувања
Забрзувањето на процесот на дијагностицирање е главна цел на многу истражувања, т.е. главна цел на напредната медицина. Тоа значи спас на многу животи и навремено започнување со терапија во рано-откриените фази на одредени заболувања, пред истите да имаат време да се развијат, а со тоа и потенцијално успешно оздравување. Неодамнешните истражувања објавени од Medical News Today вклучуваат една студија која откри дека новиот тест за крв може да го предвиди ризикот од повторување на рак на дојка кај жените, осум месеци пред да се појават видливи знаци. Друга студија објавена во август идентификуваше природна состојка пронајдена во здивот, која е биолошки показател на раната фаза од цироза на црниот дроб. Токму оваа состојка еден ден може да биде основата за тест на здивот, кој би можел да ја дијагностицира оваа болест.
Еден проблем кој се појавува при дијагностицирањето на медицинските состојби е тоа што симптомите на едно заболување се појавуваат само по истекот на одредено време. Со текот на времето овие симптоми излегуваат на површина и со самото тоа здравствената состојба напреднала до фаза чие лекување е многу покомплицирано, отколку кога истиот проблем би бил откриен порано. Најчест пример за овој вид на проблеми е ракот на панкреасот, кој вообичаено не предизвикува никакви видливи знаци или симптоми за време на своите рани стадиуми. Ваквиот вид на рак најчесто ги покажува своите симптоми откако ќе се префрли на некој друг дел од телото.
„Она што брзо го сфативме за нашиот здравствен систем е дека многу од она што ние го правиме е многу реактивно“ – изјави за Medical News Today Томас Вебстер – Thomas Webster кој е професор и претседател на одделението за хемиски инженеринг во Североисточен универзитет во Бостон во врска со тековната работа на неговиот тим, кој се занимава со ова прашање. За да се оттргнат од реактивниот модел на здравството, професорот Вебстер и неговиот тим го развиваат моделот на нанотехнологија, односно нано-сензори. Тоа е нова форма на технологија која ќе биде во можност да го мониторира наталожувањето на бактерии врз имплантите и да ги известува лекарите кога е потребно лекување, пред проблемот да се развие.
„Сметаме дека постои силно ветување за нанотехнологијата која се користи во медицината, очигледно бидејќи малата големина дозволува да се пенетрира во клетките, да се влезе во клетките и да се манипулира нивната функција на начини на кои не може тоа да се направи со конвенционален материјал“. Нанотехнологијата многу ѝ помага на медицината. Како и да е, во моментов фокусот според Д-р Вебстер е како оваа технологија може да ги подобри конвенционалните форми на лекување.
„Идеално, ние сакаме да создадеме сензори кои би се однесувале слично како природните клетки во телото“ – објаснува Д-р Вебстер. „Многумина од нас би рекле дека човечкото тело е врвен сензор. Ние може да чувствуваме нешта многу подобро од било што до сега кое сме го создале по синтетички пат“ – додава тој.
