Научниците дознаваат зошто нашиот мозок ги изострува сеќавањата додека спиеме
Спиењето е комплексен биолошки процес што се поврзува со многу биолошки функции кај човекот. Сите сме љубопитни за тоа зошто и како спиеме, што значат соништата и како се создаваат. Една неодамнешна хипотеза предложи дека спиењето ги отстранува потенцијалните токсични протеини што се создаваат во мозокот во текот на целиот ден.
Додека научниците веќе подолго време сметаат дека нашите сеќавања се тесно поврзани со синапсите што се градат помеѓу невроните во нашите мозоци, сè уште не е јасно како спиењето всушност помага да се зацврстат и задржат новите информации во мозокот.
Две нови научни студии пронајдоа биолошки докази што понудија објаснување за познатиот концепт – „Ако сакаме да запомниме, треба да спиеме за да заборавиме“. Исто така, две студии спроведени на Универзитетот во Винсконсин и на Универзитетот „Џон Хопкинс“ пронајдоа докази за уште една предност од спиењето, сугерирајќи дека тоа ни помага да ги рафинираме нештата што ги учиме додека сме будни.
Таканаречената хипотеза за синаптичка хомеостаза, развиена уште пред повеќе од една деценија на Универзитетот во Висконсин, всушност вели дека спиењето овозможува нашиот мозок да ги раскине врските, односно синапсите, што се формираат помеѓу невроните додека сме будни со цел да ги избистри нашите сеќавања.
Во процесот на доживување нови нешта, нашиот мозок ги зацврстува или ги ослабува синапсите што ги поврзуваат мозочните клетки. Однесувањата и сеќавањата што ги развиваме се кодирани во овие меѓусебно поврзани мрежи од неврони што се потпираат на големината и силата на синапсата да ги пренесе пораките на ефективен начин. Биологистите одговорни за развивањето на хипотезата за синаптичка хомеостаза сметаат дека процесот на градење и зацврстување на овие мрежи е многу динамичен и ентузијастички во периодот кога сме будни. Оттука спиењето претставува тивка можност за мозокот да ги намали синапсите што ги градиме додека сме свесни.
Тимот научници од Универзитетот во Висконсин неодамна ја дополни својата научна студија со уште еден доказ што ја поткрепува нивната хипотеза. Во минатите неколку години научниците ја анализирале работата на мозокот преку едно истражување спроведено на глувци во кое една група глувци спиела, друга била одржувана будна и анимирана со играчки, додека трета била исто така одржувана будна, но не била анимирана.
Научниците потоа ги измериле големината и формата на околу 6.920 синапси создадени во стотици секции на мозокот. Синапсите кај глувците коишто спиеле, биле за 18% помали од синапсите на оние што биле будни. Другиот тим научници од Универзитетот „Џон Хопкинс“, исто така, ја истражувал хипотезата за синаптичка хомеостаза, но заземајќи нов агол во проучувањата и истражувањата за да го докаже намалувањето на синапсите во текот на спиењето.
Тие ги истражувале протеините одговорни за хомеостазата на синапсите во мозокот на глувците со тоа што ги обележале со флуоресцентен маркер и ги анализирале додека спијат. Во ова истражување тие забележале дека протеините се намалуваат во текот на спиењето.
