„Синхронизираните“ партнери кои намалувањето на тежината го гледале како заедничка цел биле далеку поприемливи за применување на стратегии за поддршка.
Со цел да обезбеди подобри препораки и да предложи подобри стратегии за двојките кои сакаат да се поддржат едни со други во целта намалување на телесната тежина, експертот за интерперсонална комуникација, д-р Рене Дајли, истражуваше како поединците го толкуваат пристапот на партнерот во потмагањето и поддршката на истата цел.
Анализирајќи ги интернет-анкетите од 389 лица кои активно се обидувале да ја намалат својата телесна тежина додека живееле со својот партнер, д-р Дајли идентификувал различни т.н. релациони средини во кои двојките вообичаено се стремат да ја намалат својата телесна тежина.
Овие средини тој ги карактеризирал како „синхронизирана“ – ситуација во којашто двата партнери делат позитивен став кон намалување на тежината, имаат исти идеи за тоа како да ја постигнат целта и дејствуваат како тим и „осамена“ – ситуација којашто се карактеризира со низок тимски дух, несогласувања за начините на кои би сакале да ја постигнат целта и засилен тензичен однос.
Партнерите во втората група се покажале дека се помалку отворени да разговараат за намалувањето на тежината како заедничка цел. Оваа група била поделена на „конфликтни“ – оние коишто вообичаено би предизвикале конфликт во однос на целта за намалување на тежината или „независни“ – оние коишто си даваат само повремено меѓусебно охрабрување.
Трите стратегии за поддршка во целта за губење на тежината кај двојките што Дајли ги препорачува се: охрабрување (давање пофалби и утеха), мотивација (мотивирање на партнерот за да направи подобар и поздрав избор) и притисок (создавање чувство на вина кај партнерот со повлекување на наклонетоста).
Студијата откри дека „синхронизираните“ партнери кои намалувањето на тежината го гледале како заедничка цел биле далеку поприемливи за сите три стратегии, вклучувајќи го и притисокот. Негативните емоции поврзани со оваа стратегија, како што е вината, имале поголема веројатност да бидат толкувани позитивно во оваа средина како грижа за здравјето на нивниот партнер, наместо како манипулативни или контролирачки. Ова може да доведе до позитивни ефекти како за губењето на тежината, така и за односот на двојката.
Меѓутоа, доколку партнерите не ги усогласат овие стратегии со нивната специфична релациона средина тие ризикуваат меѓусебно отуѓување.
„Двојките можат заедно да создадат средина во која може да успеат да ја намалат својата тежина. Партнерското однесување кое ја поддржува целта за губењето на тежината може да се гледа различно во зависност од релационата околина. На пример, кога едниот партнер би сакал да се фокусира на исхраната, а другиот на вежбање, предлогот да се оди на прошетка едната страна може да го смета како наметлив и бескорисен. Спротивно на тоа, кај двојките коишто имаат исти идеи за тоа како би ја намалиле својата тежина предлозите за правење заеднички активности се најчесто прифатени со задоволство“, вели Дајли.
Тој истакнува дека наодите од истражувањето сугерираат дека двојките може да имаат корист од преговарањето за најдобра релациона средина и посакуваните стратегии за поддршка од нивните партнери. На крајот ова може да им помогне подобро да ги остварат своите цели и да го одржат балансот во својата врска.
