Пациентите со хронична болка често имаат намален или отсутен невроендокрин стрес одговор, проблеми со спиењето и афективни промени во однесувањето
Хроничната болка се дефинира како болка која постои независно од стандардниот тек на акутното заболување или перзистира и по разумен период за закрепнување (овој период варира од 1 до 6 месеци). Може да биде ноцицептивна, невропатска или мешана.
Пациентите со хронична болка често имаат намален или отсутен невроендокрин стрес одговор, проблеми со спиењето и афективни промени во однесувањето.
Фармаколошкиот третман подразбира примена на COX инхибитори, опиоиди, антидепресиви, невролептици, антиконвулзиви, кортикостероиди како и системско давање на локални анестетици.
„Хроничната болка може да биде ноцицептивна, невропатска или мешана.“
Повеќето пациенти кои имаат слаба до умерена болка можат да бидат третирани со орални COX инхибитори, опиоиди, или нивна комбинација. Антидепресивите имаат аналгетски ефект во пониски дози од оние кои се потребни за да покажат антидепресивно дејство. Невролептиците се корисни кај пациенти кои имаат рефракторна невропатска болка, како и кај пациенти со силна агитација или психотички симптоми. Антиконвулзивите се корисни за пациенти со невропатска болка (посебно тригеминална невралгија и дијабетичка нефропатија).
Гликокортикоидите имаат широка употреба поради нивните антиинфламаторни и можни аналгетски ефекти. Локалните анестетици ретко се користат системски кај пациенти со невропатска болка и предизвикуваат седација и централна аналгезија.
Нефармаколошкиот третман на хронична болка подразбира разни психолошки техники изведувани од страна на психолози и психијатри (тука се вбројуваат терапија на однесување , биофидбек, релаксациски техники, хипноза и др.) потоа физикална терапија, акупунктура и електрична стимулација.
Д-р Михајло Ќулумов
