По една година од трансплантацијата островски клеткити во оментумот научниците забележуваат дека пациентот се чувствува добро и воопшто нема потреба од инсулински инјекции.
Дијабетесот мелитус, тип 1, е автоимуно заболување. Кај луѓето што боледуваат од дијабетес тип 1 имунолошкиот систем ги уништува здравите клетки во организмот – во овој случај, островските клетки што се наоѓаат во панкреасот со што се онеовозможува производството на инсулин, хормонот чија основна функција е намалување на концентрацијата на глукозата во крвта.
Како резултат на тоа, тие мора да земаат повеќе дневни инсулински инјекции или да користат пумпа која обезбедува инсулин преку цевка вметната под кожата што мора да се менува на секои неколку дена.
Неодамна научниците од одделот за дијабетес на Универзитетот во Мајами соопштија дека е направен чекор напред во идејата да се создаде вештачки панкреас, во кој ќе им се даде нова надеж на луѓето со дијабетес тип 1.
За овој позитивен чекор зборува истражување спроведено на Универзитетот во Мајами. Имено, на 43-годишна самохрана мајка дијабетес тип 1 што бил значително тежок да се контролира и биле трансплантирани островски клетки што произведуваат инсулин во оментумот – масна мембрана во стомакот.
Во текот на истражувањето научниците забележале дека клетките почнале да произведуваат инсулин побрзо од очекуваното и по една година од трансплантацијата тие забележуваат дека жената се чувствува добро и воопшто нема потреба од инсулински инјекции.
„Бараме начин како да го оптимизираме овој тип на терапија за поголем број на луѓе што боледуваат од дијабтес. Оваа студија ни дава надеж за поинаков пристап на трансплантација“, вели авторот на студијата, д-р Дејвид Баидал, асистент-професор на одделот за дијабетес на Универзитетот во Мајами.
Во моментов, островските клетки од починати донатори се пресадуваат во црниот дроб, но тоа не е идеалната опција.
Ова ново истражување е дел од научна студија која се очекува да биде првиот чекор кон развојот на мини-орган наречен „BioHub“. Во завршната фаза, „BioHub“ би можело да биде способен да имитира панкреас и да има улога на дом за трансплантираните островски клетки, обезбедувајќи ги со кислород сè додека тие самите не дојдат до фазата кога сами би можеле да се снабдуваат со крв.
Надежта е дека „BioHub“, исто така, во иднина би можел да се обиде да се соочи со автоимуниот напад што го предизвикува дијабетес тип 1. Но, сепак, првиот чекор во развојот на „BioHub“ бил да се најде соодветна локација во телото. Кога црниот дроб се користи за трансплантација на островските клетки, може да се пресади само ограничена количина на островски клетки. Исто така, кога се врши оваа трансплантација постои ризикот од крварење, како и можноста за други компликации.
„За многумина, црниот дроб не е проблем. Тој е одличен извор на крв и е добро место за создавање на инсулин. Но постојат ретки компликации кои може да се случат и ние сакаме да бидеме во можност да ги извадиме клетките во случај нешто да се случи“, велат истражувачите, додавајќи дека клетките не можат да се извадат од црниот дроб.
Исто така, тие потенцираат дека со пресадувањето на островските клетки во црниот дроб, основната автоимуна состојба сè уште постои. И, доколку луѓето не земаат имуносупресивни лекови, новите островските клетки, најверојатно, ќе бидат уништени.
Поради овие и други прашања, трансплантацијата на островските клетки вообичаено е решение за луѓе со дијабетес кој е многу тежок да се контролира или за оние кои не се свесни за потенцијалното опасно ниско ниво на шеќер во крвта (несвесност за хипогликемија).
Позитивниот одговор на пресадувањето на островските клетки се смета дека може да биде првиот чекор во помагањето на луѓето што боледуваат од дијабетес да водат нормален и здрав начин на живот.
