Разберете ги вашите пациенти – дознајте само осум од многубројните причини зошто вашите пациенти не се придржуваат до препишаната терапија, за полесно да пронајдете начин како да се справите со овој проблем
Непридржувањето кон терапијата, односно неземањето на лековите коишто му ги препишал лекарот од страна на пациентот според соодветниот редослед (време и доза) е честа појава, особено кај пациентите со хронични болести. Не само децата, туку и возрасните пациенти често пати се колебаат да ја признаат вистината дека не го земаат својот лек. Со децата е полесно, бидејќи постојат многу трикови како да ги надитрите за да го земат својот лек, но исто така возрасните се тие кои се грижат за навременото и соодветно дозирање на лековите кај малолетните пациенти.
Доколку лекарот нема реална слика за однесувањето на пациентот во однос на неговата терапија, постои можност истата да биде непотребно зголемена, што најчесто резултира со потенцијална штета по здравјето на пациентот, а исто така и зголемени трошоци за лекувањето во целина.
Статистиките потврдуваат дека пациентите не ги земаат своите препишани лекови околу 50% од времето. Во повеќето случаи непридржувањето кон терапијата од страна на пациентот е намерно – пациентите прават рационална одлука, базирана на нивното знаење, искуство и верувања, да не го земаат својот лек. Оваа одлука иако е за нив рационална, најчесто и научно е сосема погрешна и покажува дека не треба сите да си играме лекари, и дека сепак за некои работи треба да се потпреме на мислењето, советите и насоките добиени од стручно лице.
Осум најчести причини зошто пациентите не се придржуваат кон препишаната терапија:
1. Страв: пациентите може да бидат преплашени од потенцијалните несакани последици, бидејќи некои од нив биле сведоци на нечие искуство со несаканите ефекти од истите или слични лекови и веруваат дека лекот бил причина за проблемот (анегдотални докази);
2. Трошоци: цените на одредени лекови ги обесхрабруваат пациентите, па затоа многумина од нив одбиваат да ги земаат со помисла дека и без нив нема да им биде многу полошо;
3. Недоразбирање: пациентите понекогаш не ја разбираат вистинската потреба од препишаниот лек и на кој начин истиот делува, несаканите последици, како и времето кое ќе биде потребно за да се видат резултатите. Ова до некаде важи за пациентите со хронични болести, бидејќи земањето на лековите секојдневно за да се намали ризикот од појава на нешто лошо, може да биде предизвика небулоза;
Пациентите кои очекуваат инстантни резултати од лековите, обесхрабрени најчесто рано прекинуваат со терапијата.
4. Премногу лекови: колку е поголем бројот на лековите или пак, колку повеќе е зачестена фреквенцијата на дозирањето, толку е поверојатно пациентот да ја прекине или воопшто да не ја започне терапијата;
5. Недостаток на симптоми: пациентите коишто не чувствуваат никаква разлика кога ќе започнат или прекинат да земаат некаков лек, најчесто не гледаат причина зошто истиот да го земаат;
6. Загриженост: сомнежите дека може да се стане зависен од некој лек, исто така многу влијаат врз (не)придржувањето кон терапијата;
7. Депресија: пациентите кои имаат депресија или анксиозни растројства, поверојатно е дека нема да се придржуваат кон терапијата, бидејќи немаат волја за ништо;
8. Недоверба: пациентите често пати се сомневаат во мотивите заради кои нивниот лекар им препишува одредени лекови, поради вестите коишто ги слушаат секојдневно на телевизија, како и поради извитоперената перцепција дека со маркетиншки напори некои фармацевтски компании влијаат на лекарските одлуки.
