Научниците веруваат дека во иднина микро-моторите ќе се користат за фокусирање не само на конкретни ткива во организмот, туку ќе може да се програмираат на тој начин што ќе се фокусираат и на одредени клетки, како на пример клетките на ракот и успешно да ги убиваат
Изминатата година во една лабораторија во Сан Диего, научниците хранеле глувци со мали капки од специјална течност. Во внатрешноста на капките имало невидливи за голо око илјадници микроскопски мотори во форма на цевчиња. Овие микро-мотори патувале низ телото на глувците сè до нивните стомаци и се вградиле во ѕидовите од нивните желудници, за потоа да испуштат снегулки од злато со нано големина.
Со помош на овој експеримент, научниците претставија круцијален чекор напред кон употребата на микро-роботите во медицината. Денес оваа технологија е веќе усовршена до таа мера што може да разнесува лекови до одредени органи или пак клетки од организмот, како на пример употребата на нанотехнологијата за побрзо справување со згрутчувањата во крвта, потоа употреба на микроигли на лепенки, наместо вообичаени инјекции или пак, микробоботите во форма на рипки, кои се составени од нано-честички. Ваквите рипчиња исто така, можат да разнесуваат лекови низ организмот и реагираат на токсини, а се движат на сличен начин како вистинските риби, благодарение на нивните нано-честички.
Врз оваа технологија научниците работат повеќе од една деценија, многу од научните тимови ширум светот стигнаа до таму што создадоа микро-мотори со големина од радиусот на човечко влакно од коса, кои се во можност да патуваат низ крвта, лимфата и во останатите телесни течности.
Научниците се надеваат и веруваат дека наскоро оваа технологија ќе ја усовршат до таму што нано-роботите ќе може да се програмираат на тој начин што ќе убиваат одредени клетки, како на пример клетките на ракот, за прочистување на крвта или пак, за чистење на молекулите во нафтените дамки.
Истражувањата врз микромоторите сè уште се во своите зачетоци. Додека другите научни тимови своите нано-мотори ги тестирале во раствори, студијата спроведена во Универзитетот во Калифорнија во Сан Диего е прва од овој тип, којашто своите модели на микро-мотори ги тестирала на животни.
Шест часа откако глувците ги добиле своите капки, кај нив не била констатирано никакво оштетување во стомакот, што за научниците е доказ дека употребата на микро-мотори е безбедна. За разлика од вообичаените лекови, чиишто хемикалии патуваат низ целото тело и многу побавно, со помош на микро-моторите лекот ќе биде дистрибуиран до конкретните места во телото и тоа многу побрзо. Полимерните туби со големина од 20 микрометри и широчина од 5 микрометри биле обложени со цинк. Вметнати во кисели средини, цинкот реагира со создавање на меурчиња од водород кои потоа се ослободуваат од крајот на тубовидниот микромотор. Меурчињата се двигатели на овие микро-роботи низ киселината.
Според научниците овие микро-мотори во форма на цевчиња се идеални за употреба во внатрешноста на живите организми, поради тоа што тие не се движат на хемиски горива како водород пероксид, како некои претходни модели. Друга предност на цевковидните микро-мотори е фактото што тие се само-уништуваат без да остават зад себе некакви токсични состојки.
Овие мотори се создадени да се разложуваат во желудочните сокови, па според тоа лекарите не треба да се тревожат истите да се отстранети, откако си ја завршиле својата работа. Покрај тоа што овие микро-роботи треба да поминат низ многу тестови пред да бидат пуштени во употреба, тие претставуваат огромен чекор напред во медицината.
