Мениеровата болест е нарушување на функцијата на внатрешното уво кое може да се јави во секоја возраст, кај мали деца, но и кај лица постари од 80 години, а најчеста е кај пациенти меѓу 40 и 60 години, на оваа тема разговараме со д-р Бојан Ристески, отоларинголог од ПЗУ Отоклиника во Прилеп.
Што е пред се Мениерова болест?
Мениерова болест е хронично, идиопатско и најчесто унилатерално нарушување на функцијата на внатрешното уво – лабиринтен синдром со карактеристична клиничка слика и симптоми: епизоди на ротаторни вртоглавици следени со нистагмус, вегетативни тегоби, зуење и ослабнат слух.
Кои се симптомите на Мениерова болест?
Типични симптоми се: рецидивирачки напади на вртоглавица, флуктуирачка и прогресивна редукција на слухот, тинитус и чувство на „полно уво“.
Кои се методите за дијагноза на оваа болест?
Клинички преглед на пациентот
- Спонтан нистагмус;
- Индуциран нистагмус со движење на главата од 20 сек;
- Тест по Romberg (се навалува кон болната страна);
- Движење по права линија напред-назад (застранува кон болна страна).
Аудиолошко тестирање
Еднострана наглувост (во 90% случаи) во ниски фреквенции која постепено се засилува до 65-75 ДБ, во понапредната фаза на болеста високофреквентна хипакузија
Вестибуларни калориметриски тестови (електронистагмографија) – златен стандард во дијагностиката на периферно вестибуларно оштетување.
Најчесто се детектира еднострана хипоексцитабилност на вестибуларниот апарат, поретко хиперексцитабилност. Нистагмус од хоризонтално-ротаторен тип.
Магнетна резонанца – да се исклучат експанзивни процеси во понтоцеребеларен агол или слушен канал.
КТ – при сомнение за процес во темпорална коска.
Глицеролски тест – редукција на ендолимфатичен хидропс по оптеретување со глицерол – се подобрува прагот на слух за најмалку 10-15 dB и/или исчезнува тинитусот.
Дали наследниот фактор има улога во појавата ова заболување?
Недоволно позната етиологија на болеста – постојат многубројни хипотези. Често е позитивна фамилијарната анамнеза (околу 50% случаи).
Која возраст е најпогодена од Мениерова болест?
Мениеровата болест може да се јави во секоја возраст. Болеста е опишана кај мали деца, но и кај лица постари од 80 години. Типично е болеста да почне меѓу 15 и 30 години, а најчеста е кај пациенти меѓу 40 и 60 години.
Кои мерки се преземаат за третман на болеста?
Лекувањето на Мениеровата болест подразбира:
- Посебен хигиено-диететски режим (редукција на сол);
- Физикална терапија;
- Психолошка поддршка;
- Фармаколошка терапија;
- Хирургија.
Едукација на пациентот – не постои начин за трајно излекување на болеста, но постои можност за контрола на симптомите – целта на терапијата е одржување на состојбата во фаза на ремисија.
Од што најчесто се состои фармаколошката терапија?
Пред се, се користат антиеметици и антивертигинозни медикаменти, но може да се упoтребуваат и:
- Анксиолитици, седативи;
- Хипертонични раствори (манитол, глицерол);
- Вазодилататори;
- Диуретици;
- Антихистаминици;
- Витаминотерапија;
- Мирување.
Целта е пред се седација – редукција на аналитичката активност на вестибуларните јадра за пристигнатите информации од лабиринтот
