Како на одредена возраст повторно ни се јавува желба, да пробаме нешто што до тогаш не сме го јаделе?
Во маслинки, сардина, лук и сино сирење со благородна мувла се „вљубуваме“ во нашите дваесетти, а пак во козјото сирење околу триесеттиот роденден. Истражувањата покажуваат дека со текот на годините одредени рецептори за вкус се губат што ни овозможува да засакаме нови покомплексни вкусови.
“Гастрономската пресвртница” е околу 22-риот роденден, по што луѓето обично почнуваат да уживаат во таканаречената “храна за возрасни” – со интензивни вкусови, односно оние вкусови кои најчесто на децата им се „бљак“.
Во неодамна спроведено истражување, научниците идентификувале 20 намирници кои ги „засакуваме“ по дваесетата година. Оваа промена во навиките за јадење доаѓа поради фактот дека со текот на годините се намалува бројот на рецептори за вкус, така што храната која имаше премногу интензивен вкус кога бевме деца станува се поинтересна.
“Храна за возрасни”: По деветнаесеттата година лукот повеќе не е „бљак“; спанаќот, лутите пиперки, модариот патлиџан, школките, пармезанот почнуваме да ги конзумираме во просек околу 21-от роденден; синото сирење со благородна мувла и сардината година дена подоцна; авокадото и аспарагусот на 23 години; остригите во 24-та; маслинките околу 25-тиот роденден и козјото сирење со 28 години или просечната возраст е 22 години.
Новороденчињата имаат потреба за слатки вкусови бидејќи мајчиното млеко е богато со шеќери и масти. Во устата на новороденчето има околу 30.000 „јазли“ во кои се групирани рецептори за вкус. Поради тоа децата не сакаат храна со интензивен вкус бидејќи вкусовите ги доживуваат многу поинтензивно отколку возрасните. Бидејќи со текот на годините нивниот број се намалува и адолесценцијата ја дочекуваме со само 10.000 од овие јазли, што го објаснува фактот дека тогаш почнуваме да уживаме во поинтензивни вкусови.
Општо земено, во дваесеттите години луѓето повеќе или помалку го имаат вкусено целиот спектар на вкусови и ароми, но просечниот возрасен човек во текот на животот секогаш ќе одбива една до две намирници. Спанаќ и лук, сино сирење или маслинки …
Прашањето е како на одредена возраст повторно ни се јавува желба да пробаме нешто што до тогаш не сме го јаделе? Одговорот лежи во друштвото, од љубопитност, или да не излеземе примитивци што тврдат дека нешто не им се допаѓа, а не сакаат ни да пробаат. Зрелоста се мери и со желбата да ги прошириме своите хоризонти.
