hirurshki-protokol-pri-imedijatna-implantacija_image
Споделете со пријателите!

По изборот на соодветен имплантолошки систем и инструментариум се пристапува кон имедијатна имплантација
За отстранување на забите и инсерција на имплантите може да се користат минимум инвазивните техники или процедурата на отворена флап хирургија. Се преферира атрауматската со цел да се зачува интактна букалната ламина. По изведувањето на екстракцијата, алвеолата се проверува со соодветен инструмент (кирета или сонда) за да се потврди интактноста на алвеоларната коска.

По изборот на соодветен имплантолошки систем и инструментариум се пристапува кон имедијатна имплантација.

Пожелно е да се користат и индикаторите за правец од имплантолошкиот сет за да се утврди соодветната траекторија и ангулација на имплантот. Пилот дрилот за иницијална препарација треба да го пенетрира палатиналниот ѕид на алвеолата. Во максилата треба да се избегнува сместување на имплантот директно во екстракционата алвеола, затоа што постои голема можност за перфорација на букалната ламина.

„Со текот на времето, можe да се појави простор помеѓу имплантот и меките ткива, како резултат на губење на дел од коската“

Се поставува посебен акцент во естетската зона каде главата на имплантот треба да се позиционира минимум 3 мм апикално од цементно-емајловата граница на соседниот заб. Може да се инсерира сулкусформер веднаш по имедијатната имплантација. Следува менаџмент на меките ткива и правилна заштита на оперативната рана со помош на сутури, се со цел да се овозможи опстанок на поголем дел од мекото ткиво и негово поврзување за имплантот. Интерпроксималната папила во близина на имплантот се адаптира со помош на сутури под минимална тензија. Потоа може да се постави провизорна привремена реставрација. Пациентот треба да ги следи упатствата за постоперативна грижа.

Прочитајте:  Непријатниот здив во устата не е само козметички проблем

Со текот на времето, паралелно со процесите на зараснување и осеоинтеграција можно е да се појави простор помеѓу имплантот и меките ткива, како резултат на губење на дел од коската односно нејзина ресорпција. Ваквата појава се превенира преку поставување на коскен супституент и/или мембрана (Сл.1.).
hirurshki-protokol-pri-imedijatna-implantacija_image1

Менаџмент на меките ткива кај имедијатното имплантирање

Адекватна манипулација со мукопериосталниот флап овозможува правилно зачувување на контурите на меките ткива. Несовпаѓањето на големината и формата на постектракционата алвеола и имедијатниот имплант може да се реши преку користење на регенеративните техники.

Заштитата и покривањето на имплантот со меки ткива е клучно во овозможување на регенеративниот процес.

Предложени се варијации на флап дизајни за зачувување на интегритетот на мекото ткиво околу имедијатниот имплант (ротиран букален флап или палатинален флап). Ротираниот букален флап поседува одредени недостатоци, односно за да се изведе правилно, потребна е адекватна големина на кератинизирана мукоза и вестибуларна длабочина. Во поново време се користат автологни сврзноткивни графтови, гингивални графтови (кои се земаат од одредена донор регија) и најсовремените ацелуларни дермални матрикс алографтови. Минималната хируршка иритација и адекватниот минималноинвазивен флап дизајн го овозможаат зачувувањето на мекото ткиво и истовремено се креираат услови за правилна осеоинтеграција и намалување на степенот на постоперативна ресорпција.

ПРОЧИТАЈТЕ:
Колумните на Д-р сци. Даниела Велеска Стевковска

Споделете со пријателите!